Ας μιλήσουμε για τις μειονότητες στην Τουρκία...

Οι Τούρκοι, μέχρι πρόσφατα, διακατέχονταν από το σύνδρομο της «Συνθήκης των Σεβρών». Έτσι, οι μειονότητες που κατοικούν στα εδάφη της Ανατολίας, αποτελούν για αυτούς ένα καυτό θέμα ζωτικής σημασίας, που - στην κυριολεξία - τους κάνει να τρέμουν! Με κάποιες μεινότητές τους λοιπόν, θα ασχοληθούμε κι εμείς από εδώ σήμερα…



ΟΙ ΛΑΖΟΙ – Ανήκουν στην πελασγική φυλή και είναι κατά βάσιν λαός ναυτικός. Δεν συμπαθούν τους Τούρκους, κατοικούν στις περιοχές Τραπεζούντος, Κερασούντος, Κοτυώρων (Ορντού) και στην περιοχή της Γεωργίας του Βατούμ (Ατζαρία). Συγγενικό φύλο προς αυτούς, θεωρουνται οι Μιγγρελοί, απόγονοι των αρχαίων Κόλχων. Στους Λαζούς ανήκουν και οι Οφίτες ή Οφλήδες, οι οποίοι εξισλαμίσθηκαν τον ΙΖ’ αιώνα και διατηρούν ακόμη έντονη την Ελληνική τους καταγωγή, έχοντες λανθάνουσα Ελληνική συνείδηση και ομιλούν ακόμη την Ελληνική. Το 1904, αριθμούσαν 120.000 άτομα. Σήμερα, υπολογίζονται σε τετραπλασίους.


ΟΙ ΜΕΣΟΧΑΛΔΗΝΟΙ – Κατοικούν στο βιλαέτι Τραπεζούντος και το 1904 αριθμούσαν 80.000 άτομα. Είναι απόγονοι παναρχαίων Ελλήνων, των Χαλύβδων. Αν και τυπικώς παρουσιάζονται ως μουσουλμάνοι, είναι κατ’ ουσίαν δίθρησκοι. Ήσαν αιρετικοί Χριστιανοί επί Βυζαντίου. Κατεργάζονται τον σίδηρο, ως πεταλουργοί, για αυτό και καλούνται υπό των Τούρκων Ναλτζήδες.


ΟΙ ΣΑΥΝΝΟΙ (ΣΑΝΝΟΙ Ή ΤΣΑΝΝΟΙ) – Πανάρχαιο Ελληνικό φύλο. Ο Ξενοφών, στην Κύρου Ανάβασιν, τους αναφέρει όταν διήλθε δια... μέσου της χώρας τους, οδηγώντας τους Μυρίους μετά τη μάχη στα Κούναξα (401 π.Χ.). Μουσουλμάνοι, αλλά διατηρούν στην πίστη τους πολλά στοιχεία της παναρχαίας Ελληνοφρυγικής λατρείας, που θυμίζουν την λατρεία της Μητέρας Γης. Οι Τσάννοι (Τσαννίκ τους καλούν οι Τούρκοι) ήσαν κι αυτοί αιρετικοί, μοντανιστές. Στις αρχές του περασμένου αιώνος, ανήρχοντο σε 303.955 άτομα. Είχαν στενές και φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες Ορθοδόξους του Πόντου.


ΟΙ ΚΟΛΧΟΙ (ΜΙΓΓΡΕΛΟΙ) ΚΑΙ ΟΙ ΑΒΑΣΓΟΙ – Οι Μιγγρελοί είναι απόγονοι των Κόλχων, παναρχαίου Ελληνικού φύλου του Καυκάσου. Δεν είναι αιγυπτιακές καταγωγής, όπως εσφαλμένως θεωρούσαν κάποιοι, στηριζόμενοι στα όσα περί αυτών (περιτετμημένοι, μελαμψοί, ασχολούμενοι με την επεξεργασία του λιναριού) αναφέρει ο Ηρόδοτος. Όμως, πολλοί ανθρωπολόγοι βεβαιούν ότι, είναι Αρίας καταγωγής. Άλλοι δε, ότι είναι απόγονοι των λεγομένων Πρωτοελλήνων του Καυκάσου. Διατηρούσαν μάλιστα, σχέσεις με τους βασιλικούς Οίκους των Περσών.Οι Αβασγοί ή Αβάσκοι (νυν Αμπχάζιοι) ήσαν γνωστοί κατά την αρχαιότητα και αναφέρονται στα Αργοναυτικά των Ορφικών (754) ως λαός αυτόχθων, κατοικών βορείως της Κολχίδος. Οι αρχαίες παραδόσεις μνημονεύουν παναρχαίους δεσμούς των Κρητών και των Μυκηναίων με τις χώρες της Μαύρης Θαλάσσης και συγκεκριμένως με τα παράλια της Αβασγίας, όπου βρίσκονται οι πόλεις Διοσκουριάς και Πιτυούς (νυν Πιτσούντα όπου και ναός της Παναγίας, του 6 ου αιώνος, κτισθείς υπό του Ιουστινιανού). Κόλχοι και Αβασγοί, αριθμούσαν το 1904, 210.510 άτομα…


ΟΙ ΓΙΟΥΡΟΥΚΟΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ – Κατοικούν στο βιλαέτι της Τραπεζούντος, στην περιφέρεια μεταξύ Πλατάνων και Τριπόλεως. Κατοικούν σε 45 χωριά και ονομάζονται Τσεπνήδες.


ΟΙ ΚΙΡΚΑΣΙΟΙ – Είναι η υπερήφανη φυλή των Τσερκέζων του Καυκάσου, η οποία έχει συνείδηση της φρυγοπελασγικής καταγωγής της. Καυχώνται ότι συνδέονται φυλετικώς προς τους ιστορουμένους Αχαιούς του Καυκάσου και προς τους Κρήτες (τους Σφακιανούς μάλιστα), των οποίων έχουν το ευσταλές και το εύσωμον. Διατηρούν ζωηροτάτη ανάμνηση της καταγωγής τους, καθώς και της Χριστιανικής θρησκείας, σέβονται τον Σταυρό, πιστεύουν στην Παναγία, επικαλούνται τους Αγίους Αποστόλους και γενικώς, τελούν έθιμα χριστιανικά. Στις αρχές του περασμένου αιώνος, οι Κιρκάσιοι του Καυκάσου ανήρχοντο σε 1.500.000 ψυχές και οι ομόφυλοί τους στην Μικρά Ασία, Κουρδιστάν, Αρμενία, Συρία, Μεσοποταμία (Ιράκ) και Θράκη ανήρχοντο σε 700.000 ψυχές. Η γλώσσα τους είναι φρυγοπελασγικής προελεύσεως και παρέμεινε, όπως και η Αλβανική, πρωτόγονη. Η Παναγία, για αυτούς, καλείται και Μέρισσα (Μέλισσα) θεά των Μελισσών, ιερειών του θεού Απόλλωνος, στους Δελφούς, καθώς και των θεαινών Δήμητρος, Αρτέμιδος και Κυβέλης. Κατά την άνοιξη γίνεται εορτή προς τιμήν του θεού Σωσεζές (Σωτήρος Διός ή Ζηνός) καθώς και άλλη προς τιμήν του προστάτου των Χαλύβων Τληέφε (Ηφαίστου). Περί τα τέλη του Οκτωβρίου, γίνεται η εορτή των νεκρών (Ψυχοσάββατον) και η εορτή του Κεραυνού. Επίσης, τιμούν τον θεό του Πολέμου και της Δικαιούνης Σιβλ.


ΟΙ ΙΒΗΡΕΣ – Πρόκειται για τους Γεωργιανούς, οι οποίοι αποκαλούνται υπό του Ηροδότου Σάπειροι. Αρχαιότατο πρωτοελληνικό φύλο. Ίσως απόγονοι των κατοίκων της Ατλαντίδος. Κατά τις αρχές του πεερασμένου αιώνος, οι Γεωργιανοί που κατοικούσαν στην Μικρά Ασία, ανήρχοντο σε 55.000 άτομα…


ΟΙ ΙΣΑΥΡΟΙ (ΑΦΣΑΡΟΙ) – Η Ισαυρία είναι ορεινή χώρα της Μικράς Ασίας και βρίσκεται στα νότια της Λυκαονίας, στο κεντρικό τμήμα της οροσειράς του Ταύρου, κοντά στις πύλες της Κιλικίας. Σήμερα, η περιοχή λέγεται Καραμανία. Οι Ίσαυροι, είναι πανάρχαιο πελασγικό φύλο. Ασχολούνται με τους ίππους και τα όπλα και είναι πολύ φιλόξενοι. Τον περασμένο αιώνα, ήσαν 225.000 ψυχές.Σε επόμενα φύλλα του «Ε.Κ.», θα αναφερθούμε στους Γαλλογραικούς, τους Λυκίους, τους Γεζίτες, τους Καππαδόκες, τους Γιουρούκους, τους Κηζηλμπασήδες, τους Πισίδες, τους Λυκάονες, τους Παμφύλους, τους τουρκοφανείς Βιθυνούς, τους Ζεϊμπέκους, τους Πομάκους της Μικράς Ασίας, τους κρυπτοχριστιανούς της Λαμψάκου και άλλους (Εβραίους, Αλεβίτες, Νουσαϊρί, Γρηγοριανούς, Νεστοριανούς, Κελντανί, Καντίμ Ασσύριους, Τατάρους, Τσιγγάνους, Άραβες, Αλβανούς, Βόσνιους, Αρμενίους, Κούρδους).Ανοίξαμε έναν «φάκελλο» που «ζεματάει» για τους φίλους της Ντόρας Μπακογιάννη, αλλά τι να κάνουμε, ήρθε η ώρα να ειπωθούν κάποιες καλά κρυμμένες (και πικρές για τους… «Τούρκους») αλήθειες. Είναι μια υπερήφανη προσφορά, τούτης εδώ της επάλξεως, για το Έθνος και την Αλήθεια…


                     ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ                     

Η Σιωνιστική διακύρηξη του Λονδίνου (17/02/2009)

 Από 15 έως 17 Φεβρουαρίου 2009 έγινε στο Λονδίνο, διεθνές Συνέδριο με θέμα την Καταπολέμηση του Αντισημιτισμού. Το Συνέδριο διοργανώθηκε από την Διακοινοβουλευτική Σύμπραξη για την Καταπολέμηση του Αντισημιτισμού, του Βρετανικού Κοινοβουλίου (ICCA) και το Community SecurityTrust (CST), οργανισμό που εργάζεται για την προστασία των Εβραίων στο Ηνωμένο Βασίλειο, σε συνεργασία με το υπουργείο Εξωτερικών της Αγγλίας.      

Με τη λήξη των εργασιών του συνεδρίου οι συμμετέχοντες υιοθέτησαν σχετική διακήρυξη για την καταπολέμηση του Αντισημιτισμού.

                                
          Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ του ΛΟΝΔΙΝΟΥ             
                                             
                                                  Μερικά από τα κυριότερα σημεία                                              

                     
                                                 Αναμέτρηση με τον Αντισημιτισμό

* Οι Βουλευτές θα καταδεικνύουν δημόσια, θα προκαλούν και θα απομονώνουν πολιτικούς παράγοντες που εμπλέκονται στο μίσος εναντίον των Εβραίων και στοχεύουν κατά του Κράτους του Ισραήλ ως Εβραϊκή συλλογικότητα.

* Οι Βουλευτές θα πρέπει να παίρνουν θέση κατά του αντισημιτισμού και της κάθε φυλετικής διάκρισης που στρέφεται εναντίον οποιασδήποτε μειονότητας, και να είναι σε επιφυλακή εναντίον κάθε υπεκφυγής, δισταγμού και δικαιολόγησης των εκφράσεων μίσους.

* Οι Κυβερνήσεις πρέπει να προκαλούν κάθε ξένο ηγέτη, πολιτικό ή δημόσιο πρόσωπο που αρνείται, υποβαθμίζει ή ευτελίζει το Ολοκαύτωμα και πρέπει να ενθαρρύνουν την κοινωνία των πολιτών να επαγρυπνεί και ανοικτά να καταδικάζει αυτό το φαινόμενο.

* Οι Βουλευτές πρέπει να προτρέψουν τις Κυβερνήσεις τους να υποστηρίξουν τις διεθνείς δεσμεύσεις για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού- συμπεριλαμβανομένης της Διακήρυξης του Βερολίνου του ΟΑΣΕ (Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, OSCE) και των οκτώ κύριων αρχών της.

* Οι Κυβερνήσεις και ο ΟΗΕ πρέπει να αποφασίσουν ότι ποτέ ξανά οι θεσμοί της διεθνούς κοινωνίας και ο διάλογος των εθνικών κρατών δεν θα χρησιμοποιηθούν καταχρηστικά στην προσπάθεια νομιμοποίησης του αντισημιτισμού, συμπεριλαμβανομένης και της απομόνωσης του Ισραήλ για πολιτικές διακρίσεων στη διεθνή σκηνή και ότι ποτέ δεν θα γίνουμε μάρτυρες ή συμμέτοχοι σε άλλη συνάντηση όπως εκείνη του Ντάρμπαν του 2001.   

                                                                  Απαγορεύσεις                                                                                                                                                                                                                        · Οι Βουλευτές θα πρέπει να θεσμοθετήσουν αποτελεσματική νομοθεσία για τα εγκλήματα μίσους αναγνωρίζοντας το μίσος ως επιβαρυντικό στοιχείο και, όπου είναι σύμφωνο με τα τοπικά νομικά δεδομένα να συμπεριλάβουν το αδίκημα της «υποκίνησης μίσους» και να επιτρέψουν στους φορείς επιβολής του νόμου να καταδικάζουν.

· Οι Κυβερνήσεις που έχουν υπογράψει το Πρωτόκολλο για το Λόγο Μίσους της «Σύμβασης για το Έγκλημα στον Κυβερνοχώρο», του Συμβουλίου της Ευρώπης (και το «Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Σύμβασης για το Έγκλημα στον Κυβερνοχώρο, σχετικά με την ποινικοποίηση πράξεων ρατσιστικής και ξενοφοβικής φύσης που διαπράττονται μέσω συστημάτων Η/Υ») θα πρέπει να θεσπίσουν σχετική εσωτερική νομοθεσία εφαρμογής.                                                       
                                                   Αναγνωρίζοντας την απειλή                                                                                                                                                                                                                   · Οι Βουλευτές θα πρέπει να επανέλθουν στο νομοθετικό έργο τους, των Κοινοβουλίων ή Συνελεύσεων, και να θεσπίσουν ομάδες διερεύνησης που καθήκον θα έχουν τον καθορισμό της υπάρχουσας φύσης και του καθεστώτος του αντισημιτισμού στις χώρες τους και την εκπόνηση συστάσεων προς τις κυβερνήσεις και την κοινωνία των πολιτών ώστε να δράσουν κατάλληλα.

· Οι Κυβερνήσεις πρέπει να επεκτείνουν τη χρήση του «βασικού ορισμού» του αντισημιτισμού του EUMC προς ενημέρωση της πολιτικής των εθνικών και διεθνών οργανισμών και ως βάση εκπαιδευτικού υλικού για χρήση από τις υπηρεσίες απονομής ποινικής Δικαιοσύνης.                                          

                                                Παιδεία, ενημέρωση και εκπαίδευση                                                                                                                                                                                                         · Οι Κυβερνήσεις θα πρέπει να καταρτίσουν εκτενώς τους αστυνομικούς, τους εισαγγελείς και τους δικαστές. Η κατάρτιση είναι ουσιώδης προκειμένου οι δράστες αντισημιτικών εγκλημάτων μίσους να συλληφθούν επιτυχώς, να διωχθούν δικαστικά, να καταδικαστούν και να τους επιβληθούν ποινές. Το Πρόγραμμα Επιβολής του Νόμου LEOP του ΟΑΣΕ είναι μία πρότυπη πρωτοβουλία που συνίσταται από ένα διεθνές κλιμάκιο ειδικευμένων αξιωματικών της αστυνομίας, οι οποίοι εκπαιδεύουν άλλους αστυνομικούς σε αρκετές χώρες.

· Οι Κυβερνήσεις θα πρέπει να αναπτύξουν εκπαιδευτικό υλικό στα θέματα του Ολοκαυτώματος, του ρατσισμού, του αντισημιτισμού και των φυλετικών διακρίσεων, τα οποία εντάσσονται στο εθνικό σχολικό πρόγραμμα. Όλο το εκπαιδευτικό υλικό οφείλει να είναι βασισμένο στις αξίες της κατανόησης, της ένταξης, της αποδοχής και του σεβασμού και πρέπει να είναι σχεδιασμένο ώστε να βοηθά τους μαθητές στην αναγνώριση και αντιμετώπιση του αντισημιτισμού και όλων των μορφών του λόγου μίσους. 

    Οι Κυβερνήσεις θα πρέπει να περιλάβουν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα επιμόρφωσης στο Σύστημα Ποινικής Δικαιοσύνης χρησιμοποιώντας προγράμματα όπως το πρόγραμμα Επιβολής του Νόμου LEOP.                                                                                                                                      Πηγή: Κεντρικό Ισραηλινό Συμβούλιο                 

Το κλειδί: προστασία μαρτύρων

Κάποιες δεκάδες χρόνια τώρα μοιάζει να μην υπάρχει πολίτης του ελλαδικού κράτους που δεν διερωτάται: Γιατί στη χώρα μας «γνωστοί - άγνωστοι» εγκληματίες (αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, κουκουλοφόροι ή όποιας άλλης κατά καιρούς προσωνυμίας) είναι αδύνατο να συλληφθούν από την αστυνομία, αδύνατο να εφαρμοστούν σε αυτούς οι νόμοι, το Δίκαιο συντεταγμένης πολιτείας.

Μόλις προ ημερών: Η πλατεία Συντάγματος έρημη, περιμένει τη διαδήλωση που ανεβαίνει από τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου. Στη γωνία της Σταδίου παρατεταγμένη ολόκληρη διμοιρία ΜΑΤ. Και στην απέναντι ακριβώς γωνία καταφθάνει ολιγάριθμη, ούτε εικοσάδα, ομάδα νεαρών. Με καλυμμένο το πρόσωπο, κράνη μοτοσικλετιστών, έτοιμες μολότωφ στο ένα χέρι και στο άλλο τσεκούρι ή λοστό ή πελώριο ρόπαλο. Από τη ζώνη τους κρέμεται μάσκα για τα δακρυγόνα. Απέχουν από τους αστυνομικούς όσα μέτρα είναι εκεί το φάρδος της Σταδίου – ελάχιστες δρασκελιές. Αλλά οι αστυνομικοί μόνο τους κοιτούν, δεν κινούνται. Ωσπου κάποιο τηλέφωνο χτυπάει και οι νεαροί φεύγουν τρέχοντας προς την Κλαυθμώνος.

Η ελλαδική ευφυΐα, τρεις δεκαετίες τώρα αναμασάει τα ίδια αφελή ερμηνευτικά στερεότυπα: Η αστυνομία είναι ανίκανη, δεν έχει την απαιτούμενη εκπαίδευση για να συλλάβει τους εγκληματίες. ΄Η: η αστυνομία δεν τους συλλαμβάνει, επειδή τους χρησιμοποιεί για να «ελέγχει»(!) τον αντιεξουσιαστικό χώρο. ΄Η: οι αστυνομικοί έχουν εντολή να μην τους συλλαμβάνουν, γιατί έτσι εκτονώνεται (όπως και με τον κρετινισμό των γηπέδων) μια περιθωριακή νεολαία.

Η αφέλεια των απαντήσεων γίνεται ευλογοφανέστερη από το γεγονός ότι η ανοχή της βίας, της τρομοκρατίας και του εγκλήματος δεν χαρακτηρίζει μόνο της αστυνομίας τη στάση. Ακόμα και όταν κάποιοι εγκληματίες συλληφθούν, θα αθωωθούν, κατά κανόνα, στο δικαστήριο. Μάρτυρες υπεράσπιστης θα συρρεύσουν μαζικά βουλευτές και κομματικά στελέχη της «προοδευτικής» παράταξης για να ανατρέψουν με ρητορικούς ακκισμούς κάθε λογική έννομης τάξης και κοινωνικής αυτοπροστασίας. Και οι ίδιοι οι μάρτυρες κατηγορίας αστυνομικοί θα σπεύσουν να ανακαλέσουν τις αρχικές ένορκες καταθέσεις τους.

Επιπλέον: Βλέπουμε οι πολίτες, χάρη στις δημοσιογραφικές κάμερες, ζωντανά αποτυπωμένο, αδιαμφισβήτητο το έγκλημα. Αστυνομικούς υπαλλήλους να λαμπαδιάζουν από βόμβες μολότωφ. Τους βλέπουμε να αμύνονται με πλαστικές ασπίδες και κλομπ απέναντι σε τσεκούρια, λοστούς, πελώρια ρόπαλα, σε βροχή από κομμάτια σπασμένο μάρμαρο που μεταφέρονται σε τσουβάλια για να εκσφενδονιστούν. Εμείς τα βλέπουμε, αρμόδιος εισαγγελέας δεν τα είδε ποτέ; Δεν θεωρεί την οπλοχρησία, τις αποτυπωμένες στο βίντεο απόπειρες ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως, έγκλημα στυγερό;

Με βεβαιωμένο στην κινηματογραφική του αποτύπωση το έγκλημα, οι κατά τόπους αρμόδιοι για αυτεπάγγελτη παρέμβαση εισαγγελείς ολιγωρούν. Και δεν παραπέμπεται κανένας εισαγγελέας να λογοδοτήσει για παράβαση καθήκοντος. Δεν βρέθηκε τόσα χρόνια πολίτης να καταθέσει μήνυση για τον άτολμο και παραβάτη των όρκων του εισαγγελέα – όπως μήνυσε κάποτε τους πρωταίτιους της δικτατορίας και τους οδήγησε στο εδώλιο ο πολίτης Αλέξανδρος Λυκουρέζος.

Κατά χρέος αξιώματος ο εισαγγελέας θα όφειλε να έχει ασκήσει σε πάμπολλες περιπτώσεις δίωξη και εναντίον ψοφοδεών πρυτάνεων που αρνούνται ή αποφεύγουν να κινήσουν τη νόμιμη διαδικασία κλήσης της αστυνομίας, όταν μπροστά στα μάτια τους καταστρέφεται, δηώνεται, πυρπολείται κοινωνική περιουσία – κτίρια και εξοπλισμός των δημόσιων πανεπιστημίων, θησαυρίσματα ερευνητικού μόχθου καθηγητών και φοιτητών. Βέβαια, εκλεγμένοι με κομματικά αλισβερίσια είναι οι πρυτάνεις, είκοσι εφτά χρόνια τώρα, τρέμουν να καλέσουν τους «μπάτσους» μήπως και χαρακτηριστούν «συντηρητικοί» από τις προστάτιδες του εγκλήματος «προοδευτικές» δυνάμεις. Και απορούμε οι πολίτες, με ποια κριτήρια αξιοπιστίας καλούνται, κάθε τρεις και λίγο, αυτοί οι a priori συμβιβασμένοι να κάνουν «διάλογο» με κάθε κυβέρνηση για να λυθούν τα προβλήματα της παιδείας!

Εκεί, στη λειτουργία της Δικαιοσύνης, φαίνεται ότι πρέπει να αναζητηθεί η απάντηση στο γιατί, επί τριάντα χρόνια, μένουν ασύλληπτοι, ατιμώρητοι, ασύδοτοι οι αυτουργοί δημόσια τελούμενων εγκλημάτων, μάστιγα βίας και τρομοκρατίας της ελλαδικής κοινωνίας. Οχι γενικά και αόριστα η ευθύνη στη λειτουργία της Δικαιοσύνης, αλλά πολύ ειδικά και συγκεκριμένα: Στην άρνηση ή ολιγωρία των δικαστικών λειτουργών να εφαρμόσουν τον νόμο για την προστασία των μαρτύρων κατηγορίας.

Για κάθε ταραξία που συλλαμβάνεται, πρέπει δύο αστυνομικοί υπάλληλοι της ομάδας που τους συνέλαβε να συντάξουν γραπτή κατάθεση μαρτυρίας για την ενοχή τους. Ομως οι ίδιοι αυτοί υπάλληλοι πρέπει επιπλέον να εμφανιστούν και στο δικαστήριο, στη δημόσια δίκη των κατηγορουμένων, να απαντήσουν στις ερωτήσεις των δικαστών και της υπεράσπισης. Και εκεί στοχοποιούνται. Το κατεστημένο της «προοδευτικής» τρομοκρατίας είναι απίστευτα οργανωμένο: μέσα σε ελάχιστο χρόνο έχουν εντοπίσει το σπίτι του αστυφύλακα, την οικογένειά του, το σχολείο των παιδιών του, πού σταθμεύει το αυτοκίνητό του (αν τυχόν έχει).

Οταν ενεργεί ενταγμένος στη διμοιρία του και εκτελώντας εντολές, όπως και όταν συντάσσει τη μαρτυρική του κατάθεση, ο αστυνομικός νιώθει την ασφάλεια και προστασία του κρατικού θεσμού τον οποίο υπηρετεί. Στο δικαστήριο εγκαταλείπεται μόνος, ολοκληρωτικά εκτεθειμένος στην εκδικητικότητα και στο θανάσιμο μίσος του οργανωμένου εγκλήματος. Εξω από την αίθουσα η συμπαράσταση στους κατηγορούμενους ουρλιάζει: «Μπάτσοι, Γουρούνια, Δολοφόνοι». Σκέφτεται τα παιδιά του, τη γυναίκα του, τον βιοπορισμό του που τον κερδίζει εκτεθειμένος κάθε μέρα στον θάνατο, στο μίσος, στη χλεύη. Αναιρεί την κατάθεσή του, ποιος στη θέση του δεν θα έκανε το ίδιο; Και ο εγκληματίας αθωώνεται.

Οσους αυτουργούς δημόσιων εγκλημάτων κι αν συλλάβει η αστυνομία, στο δικαστήριο θα απαλλαγούν. Εννομη τάξη, αίσθημα ασφάλειας των πολιτών, ελευθερία στη μετακίνηση, στη λειτουργία της αγοράς, στα σχολειά και στα πανεπιστήμια δεν πρόκειται να υπάρξει, αν δεν λειτουργήσει ο νόμος προστασίας των μαρτύρων στα δικαστήρια. Στην Ελλάδα σήμερα η κρατική κυριαρχία (θεσμικά οργανωμένη κοινωνική αυτοπροστασία) είναι φανερά περιορισμένη, κολοβωμένη. Το κατεστημένο της «προοδευτικής» τρομοκρατίας ελέγχει αποφασιστικά, με εκπληκτική μεθοδικότητα, τη λειτουργία του πολιτεύματος. Οι αυτουργοί των εγκλημάτων μοιάζουν μάλλον θλιβερά θύματα ποικίλων εκφάνσεων της κοινωνικής νοσηρότητας, αλλά ο οίκτος δεν μπορεί από μόνος του να λειτουργήσει θεραπευτικά ούτε και στα ψυχιατρεία.

Μια δημοκρατική κοινωνία πολεμάει τις αρρώστιες της με τους θεσμούς της. Θεσμούς αστυνόμευσης, δικαιοκρισίας, σωφρονισμού. Η παράκαμψη του νόμου για την προστασία των μαρτύρων στα δικαστήρια και η ολιγωρία των εισαγγελέων είναι καίρια κοινωνικά εγκλήματα, καίρια υπονόμευση της δημοκρατίας.

              Tου Xρηστου Γιανναρα  
         Πηγή:                                  

Qantas Report

Μετά από κάθε πτήση οι πιλότοι της Αυστραλέζικης αεροπορικής εταιρίας "Qantas", συμπληρώνουν μια φόρμα που ονομάζουν 'gripe sheet΄ στην οποία καταγράφονται τα προβλήματα που παρατηρήθηκαν κατά την πτήση, έτσι ώστε οι μηχανικοί να τα διορθώσουν. Οι μηχανικοί διαβάζουν αυτή την λίστα, διορθώνουν το πρόβλημα και καταγράφουν στο κάτω μισό της φόρμας ποιες ενέργειες έγιναν σχετικά με το πρόβλημα αυτό. 

Πριν από την επόμενη πτήση οι πιλότοι συμβουλεύονται την φόρμα για να δουν αν το πρόβλημα έχει αντιμετωπιστεί. Πολλές φορές αυτές οι φόρμες αντιμετωπίζονται με χιούμορ! 

Ακολουθεί μια λίστα με σφάλματα που έχουν παρατηρηθεί κατά την πτήση και έχουν καταγράφει από τους πιλότους της Qantas καθώς και η λύση που έχει δοθεί από τους μηχανικούς εδάφους.  


Π: Το πρόβλημα όπως καταγράφηκε από τον πιλότο. Λ: Η λύση που δόθηκε από τον μηχανικό. 

Π: Ο κυρίως αριστερός τροχός σχεδόν θέλει αντικατάσταση. 
Λ: Ο κυρίως αριστερός τροχός σχεδόν αντικαταστάθηκε. 
  
Π: Η δοκιμαστική πτήση ήταν Ο.Κ., εκτός από το σύστημα αυτόματης προσγείωσης που ήταν κάπως απότομο. 
Λ: Σύστημα αυτόματης προσγείωσης δεν έχει εγκατασταθεί σε αυτό το αεροσκάφος. 

Π: Κάτι χαλαρό στο πιλοτήριο. 
Λ: Κάτι σφίχτηκε στο πιλοτήριο. 

Π: Ψόφια έντομα στο παρμπρίζ. 
Λ: Ζωντανά έντομα στην πίσω μεριά. 

Π: Ο αυτόματος πιλότος σε κατάσταση διατήρησης ύψους προκαλεί κάθοδο 200 πόδων το λεπτό. 
Λ: Δεν μπορούμε να αναπαράγουμε το πρόβλημα στο έδαφος. 

Π: Ενδείξεις διαρροής στο δεξιό κυρίως σύστημα προσγείωσης. 
Λ: Οι ενδείξεις αφαιρέθηκαν. 

Π: Τα επίπεδα θορύβου του DMA είναι απίστευτα υψηλά. 
Λ: Ο θόρυβος του DMA ρυθμίστηκε σε πιο πιστευτά επίπεδα. 


Π: Οι ασφάλειες τριβής προκαλούν κόλλημα του λεβιέ ισχύος. 
Λ: Γι' αυτό είναι εκεί. 

Π: Το IFF δεν λειτουργεί. 
Λ: Το IFF ποτέ δεν λειτουργεί σε κατάσταση 'OFF'. 

Π: Υποψιάζομαι ότι υπάρχει ράγισμα στο παρμπρίζ. 
Λ: Υποψιάζομαι ότι έχεις δίκιο. 

Π: Η μηχανή Νο3 λείπει. 
Λ: Η μηχανή βρέθηκε στο δεξί φτερό μετά από σύντομη έρευνα. 

Π: Το αεροσκάφος συμπεριφέρεται κάπως αστεία. 
Λ: Προειδοποιήσαμε το αεροσκάφος να σοβαρευτεί. 

Π: Το ραντάρ βουίζει. 
Λ: Το ραντάρ επαναπρογραμματίστηκε με μουσική. 

Π: Ποντίκι στο πιλοτήριο 
Λ: Εγκαταστάθηκε γάτα. 

Π: Θόρυβος προερχόμενος κάτω από τον πίνακα οργάνων. Μοιάζει σαν ένας νάνος να βαράει κάτι με το σφυρί του. 
Λ: Πήραμε το σφυρί από το νάνο. 

Π: Η ραδιοπυξίδα αρνείται να συνεργαστεί με το GPRS. 
Λ: Της έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις 

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Qantas είναι η μοναδική μεγάλη αεροπορική εταιρεία που δεν έχει ατυχήματα στο ενεργητικό της.                                                                                                                                                                        

Το πρόβλημα μεγαλώνει...

Ένα άρθρο από τον αθλητικογράφο Πανούτσο Αντώνιο, το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Sporday αμέσως μετά τις ευρωεκλογές του Ιούνη. Επίκαιρο λόγω εκλογών.

H Σαουδική Αραβία είναι το πλουσιότερο κράτος του μουσουλμανικού κόσμου και στηρίζει τα ισλαμικά κινήματα του πλανήτη. Υπάρχει περίπτωση μουσουλμάνος να μπει παράνομα στη Σαουδική Αραβία; Ούτε με ξύλινο παλτό... Οι Σαουδάραβες έχουν αποφασίσει σε έναν τρόπο ζωής, που οι γυναίκες τους θα κυκλοφορούν με τον φερετζέ, οι άντρες δεν θα πίνουν αλκοόλ, η πορνογραφία θα είναι έγκλημα και οι σεΐχηδες και σεϊχούδες θα ξεχαρμανιάζουν ξεσκιζόμενοι στο shopping therapy στα mall. Αν με ρωτήσεις αν θα ήθελα να μένω, η απάντηση είναι «στείλτε με τώρα στον Πύργο». 

Αν όμως με ρωτήσεις αν μου πέφτει λόγος, η απάντηση θα είναι «ούτε κατά διάνοια». Δικό τους το μέρος, ό,τι θέλουν ας κάνουνε και αν πάω εκεί, το ξέρω. Ούτε Jack ούτε Corona. Επίσης, ξέρω ότι όχι σε πάρκο να κατασκηνώσω αλλά με μαγιό να κυκλοφορήσω, θα γνωρίσω τις διάσημες σαουδαραβικές μπουζούδες, που αν δεν έχεις λεφτά για φαΐ ή ανθρώπους να σου φέρουνε, τα τινάζεις από την πείνα. Ετσι, όμως, θέλουν να είναι το μέρος που μένουν. Από τη στιγμή που δεν επαναστατούν να αλλάξουν τους σεΐχηδες και μπορούν να το κρατάνε έτσι, μαγκιά τους και σε κανέναν δεν πέφτει λόγος. Ιδιαίτερα όταν υπάρχουν άλλες μουσουλμανικές χώρες για να λύσουν το πρόβλημα. Οπως η Ελλάδα. 

Στην Ολλανδία το πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα του Γκερντ Βίλντερς, με σημαία την αντίθεση στον ισλαμισμό, βγήκε δεύτερο στις εκλογές. Η θέση του Βίλντερς είναι ότι ο μουσουλμανισμός είναι η θρησκεία του μίσους, ότι οι 800.000 μουσουλμάνοι είναι απειλή στον τρόπο ζωής και ο κόσμος τον ακολούθησε. Φτάνουμε στο κομβικό σημείο. Αυτό που οι Σαουδάραβες αναγνωρίζουν ως δικαίωμά τους, τον αυτοπροσδιορισμό της πολιτιστικής τους ζωής, εμείς στην Ευρώπη δεν έχουμε το δικαίωμα; Ιδιαίτερα όταν το δικαίωμα μας έχει προκύψει δημοκρατικά, μια και οι νόμοι για τη μετανάστευση ψηφίζονται από τη Βουλή. Εκτός αν «η νομιμότητα δεν είναι αυτοσκοπός». 

Παρακολουθούμε ένα πρόβλημα να μεγαλώνει. Η ζωή δεν είναι παραμύθι του Εμιρζά και ο μικρός Χασάν δεν θα παίξει με τη μικρή Μαρία. Ακόμα λιγότερο ο μικρός Γιώργος με τη μικρή Φάτιμα. Γιατί ο μικρός Χασάν μπορεί να δει το πιπί της μικρής Μαρίας, αλλά τον Γιωργάκη αποκλείεται να τον αφήσει ο μπαμπάς της Φάτιμα. Το μόνο που θα γίνει είναι Γιωργάκηδες, Μαρίες, Χασάν και Φάτιμες να γίνουν μαλλιά κουβάρια και να ψάχνουμε τον χρόνο που πρέπει το κράτος να είχε επέμβει, αλλά απουσίαζε. 

Γεμίσαμε από σκυμένα κυβερνητικά καλσόν 

Το συμπέρασμα είναι ότι οι Ευρωεκλογές είναι ένα γκάλοπ της εθνικής πολιτικής σκηνής με πολύ μεγάλο δείγμα. Ακόμα και ένας ψηφοφόρος μπορεί να καταλάβει ότι στις ευρωπαϊκές εκλογές ψηφίζει ένα κόμμα που θα στείλει αντιπρόσωπο, που θα ενταχθεί σε μια ομάδα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, που επηρεάζει τα ευρωπαϊκά δρώμενα, φτάνει να μην είναι σοβαρά. Δηλαδή, οι Οικολόγοι στείλανε έναν εκπρόσωπο που θα μπει στην ομάδα των 50+ υπόλοιπων Ευρωπαίων Οικολόγων που θα αποφασίζουν για πράγματα που δεν θα έχουν σχέση με την εθνική άμυνα, την οικονομία, την εξωτερική πολιτική και άλλες σοβαρές αποφάσεις που παίρνονται από τις εθνικές κυβερνήσεις, από τις συνόδους των πρωθυπουργών και των υπουργών και από τον διοικητικό μηχανισμό της Ενωσης. 

Δηλαδή, η ψήφος σας μετράει πολύ. Φτάνει να συμφωνεί με ένα μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και μόνο για περιορισμένες και κατά κανόνα δευτερεύουσες αποφάσεις. Σε αυτή τη λογική ακούγεται σημαντική και η Βουλή των Εφήβων. Αλλά, dear all, σε επίπεδο εθνικού γκάλοπ οι Ευρωεκλογές μετράνε και παραμετράνε. Κυρίως στην έκφραση αποδοκιμασίας σε κόμμα. Ο φουκαράς ο Γεράσιμος Γιακουμάτος το ήξερε καλά ότι μετράνε, αλλά μπροστά στην κάμερα του Mega έπρεπε to bite the bullet -που λέμε και στη γλώσσα μας- και να βρει κάτι να πει. Ηρως στους ήρωες ο Γεράσιμος. 

Ο τρόπος που μιλούσε ο Γιακουμάτος θύμιζε προπονητή του Ακράτητου στα μέσα της σεζόν. 

«Ναι, το πήραμε το μήνυμα. Ναι, ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Ναι, η ψήφος στο ΛΑΟΣ ήταν ψήφος διαμαρτυρίας». «Ναι, παίξαμε καλά, αλλά δεν εκμεταλλευτήκαμε τις ευκαιρίες. Ναι, η ήττα ήταν οδυνηρή, αλλά όλα δεν έχουν χαθεί. Ναι, υπάρχουν μαθηματικές ελπίδες για τη σωτηρία μας». Και ο πλάτανος κουνάει το κλαδί του για να απαντήσει στον χαιρετισμό. Αφού το «χαιρέτα μας τον πλάτανο» η Ν.Δ. το έχει πει προ πολλού. 

Και τα κλαράκια του πλάτανου κουνηθήκανε ξανά όταν ο αγλαός Γεράσιμος έκανε πολιτική αυτοκριτική. Λέγοντας ότι η κυβέρνηση έχει κάνει λάθη, όπως «με τα 300 ευρώ αφορολόγητο που τα βάλαμε και έπειτα από ένα εξάμηνο τα ξαναβγάλαμε». Η λύση είναι απλή. Να τα ξαναβάλουν και οι επόμενες εκλογές ανήκουν στη Ν.Δ. Αλλά μέχρι να τα βάλουν, ας σκεφτούν τους λόγους που αρχικά ο λαός τούς εξέλεξε το 2004. 

Η Ν.Δ. είχε βγει για να καθαρίσει τον τόπο από τους «νταβατζήδες» της εποχής του Σημίτη, όπως έλεγε ο ίδιος ο Καραμανλής. Στα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν από τις μάχες με τους νταβατζήδες γεμίσαμε από σκισμένα κυβερνητικά καλσόν. Αντί να κυνηγάει τους μιζαδόρους, η κυβέρνηση τους κυνηγάει για να τους ειδοποιήσει να την πουλέψουνε, όπως έκανε το Υπουργείο Εξωτερικών της Ντόρας με τον Χρήστο Καράβελα, ο οποίος μας άφησε σαν το «Πλοίο που το λέν' Σάντα Μαρία». 

Στις υπόλοιπες εκλογικές εικόνες αυτή που μου έμεινε ήταν το τηλεοπτικό πέρασμα από το κεντρικό εκλογικό κέντρο του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα. Αν σοφά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει βάλει κανόνες στις ομιλίες του Γιώργου Παπανδρέου, που δεν επιτρέπεται να μιλάει πάνω από μισάωρο, σε ρυθμό 14 λέξεις το λεπτό και χωρίς τετρασύλλαβες λέξεις για να μην τα μπλέκει, θα έπρεπε να βάλει κάποιους κανόνες και στους πανηγυρισμούς. Γιατί έτσι όπως ερχόταν η εικόνα με αυτούς τους λίγους που κουνούσαν σημαίες και χόρευαν στους δρόμους, ήταν περισσότερο εκφοβιστική από πανηγυρική. Ηταν «ο χορός της ελπίδας στην αιώνια μονιμότητα του δημοσίου» και τα μανάρια μου ήταν σε νεαρή ηλικία και θα τα πληρώνουμε για δεκαετίες. 

Πάντως, ο «λαός αντέδρασε στη βία», που λένε και οι προοδευτικοί. Μόνο που δεν αντέδρασε στην κρατική βία, αλλά στη βία να του πηδάνε τη ζωή. Γιατί το ποσοστό του ΛΑΟΣ δεν ήρθε επειδή κάποιοι έγιναν «φασίστες και παττακοί» στο διάστημα που μεσολάβησε από τις εθνικές εκλογές, ούτε επειδή έγιναν ρατσιστές και ξενόφοβοι. Εγιναν γιατί δεν γουστάρουν να ζουν στον φόβο από την εγκληματικότητα, δεν γουστάρουν να βλέπουν τον τρόπο της ζωής τους να αλλάζει από μετανάστες που μπήκαν παράνομα στη χώρα, δεν γουστάρουν να νιώθουν σκηνικό για τα θέατρα ευαισθησίας των Φοίβων και των Νεφελών του Μετς. Εκτός αν νομίζουν ότι το μεγάλο πρόβλημα του Αγίου Παντελεήμονα είναι η μικρή πολυπολιτισμικότητα ή ότι είναι ευχάριστο να καρφώνεις στην πόρτα σου ταμπέλα «δεν υπάρχει μέσα τίποτα να κλέψετε» σε περισσότερες από μία γλώσσες ώστε οι λωποδύτες να το καταλαβαίνουν.

                    Πανούτσος Αντώνης                                  

Πέντε μύθοι για την άρρωστη και γερασμένη Ευρώπη

Στην παγκόσμια οικονομία, οι σημερινοί νικητές μπορούν να γίνουν οι αυριανοί χαμένοι σε μια ριπή, και αντιστρόφως. Δεν πέρασε πολύς καιρός, που Αμερικανοί ειδήμονες και οικονομικοί αναλυτές  διαλαλούσαν την αμερικανική οικονομική υπεροχή στον "άρρωστο γέρο" της Ευρώπης. Τι διαφορά μερικοί μήνες μπορούν να κάνουν. Σήμερα, με την αγορά μετοχών εκνευρισμού λόγω Ιράκ, την κρίση των ενυπόθηκων δανείων,το τεράστιο δημοσιονομικό και εμπορικό έλλειμμα, καθώς και τη μείωση της παραγωγικότητας, οι επενδυτές κουνούν αμήχανα το κεφάλι τους για την οικονομία των ΗΠΑ. Εν τω μεταξύ, οι αναλυτές επισημαίνουν τις καλπάζουσες οικονομίες της Κίνας και της Ινδίας ως τα μόνα φωτεινά σημεία στον παγκόσμιο ορίζοντα.

Αλλά τι γίνεται με την Ευρώπη; Μπορεί να εκπλαγείτε εάν μάθετε πώς ο αποξενωμένος υπερατλαντικός μας εταίρος τα έχει καταφέρει σε αυτή την περιπετειώδης εποχή, και πόσο επιτυχημένα έχουν καταρρεύσει οι Ευρω-απαισιόδοξοι μύθοι σχετικά με αυτό. 

1. Η σκληρωτική ευρωπαϊκή οικονομία δεν είναι σε θέση να οδηγήσει τον κόσμο. 

Ποιόν αποκαλείτε σκληρωτικό; Η οικονομία της Ε.Ε των 16 τρισεκατομμυρίων δολαρίων έχει ήσυχα διογκωθεί για κάμποσο καιρό και έχει αναδειχθεί ως ο μεγαλύτερος εμπορικός συνασπισμός στον κόσμο, που παράγει σχεδόν το ένα τρίτο της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτό είναι περισσότερο από την οικονομία των ΗΠΑ (27 τοις εκατό) ή της Ιαπωνίας ( 9 τοις εκατό). Παρ 'όλη τη διαφημιστική εκστρατεία, η Κίνα εξακολουθεί να είναι ένας οικονομικός νάνος, που αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 6 τοις εκατό της παγκόσμιας οικονομίας. Η Ινδία είναι ακόμη μικρότερη. 

Η ευρωπαϊκή οικονομία δεν ήταν ποτέ τόσο άσχημα όσο οι Ευρω-απαισιόδοξοι την έχουν κάνει να δείχνει. Από το 2000 έως το 2005, όταν η πολύ-προαναγγελθείσα οικονομική ανάκαμψη των ΗΠΑ τροφοδοτούνταν από την πιστωτική ευκολία και μια κερδοσκοπική στεγαστική αγορά , τα 15 βασικά έθνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν κατά κεφαλήν ποσοστά οικονομικής ανάπτυξης ίση με εκείνα των Ηνωμένων Πολιτειών. Στα τέλη του 2006, μας ξεπέρασε. Η Ευρώπη προσθέτει θέσεις εργασίας με ταχύτερους ρυθμούς, έχει πολύ χαμηλότερο έλλειμμα του προϋπολογισμού από τις Ηνωμένες Πολιτείες και αποσπά τώρα κέρδη υψηλότερης παραγωγικότητας και ένα εμπορικό πλεόνασμα 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων.  

2. Κανείς δεν θέλει να επενδύσει σε ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και οικονομίες, επειδή η έλλειψη ανταγωνιστικότητας τις καθιστά ένα φτωχό στοίχημα. 

Λάθος πάλι. Μεταξύ 2000 και 2005, οι άμεσες ξένες επενδύσεις στην ΕΕ των 15 ήταν σχεδόν το ήμισυ του παγκόσμιου συνόλου, και οι αποδόσεις των επενδύσεων στην Ευρώπη πολύ καλύτερες από εκείνες στις Ηνωμένες Πολιτείες. "Η Παλιά Ευρώπη είναι ένας μαγνήτης επενδύσεων, διότι είναι η πιο επικερδής αγορά στον κόσμο", λέει ο Dan O'Brien του Economist. Στην πραγματικότητα, η εταιρική Αμερική είναι τεράστιος επενδυτής στην Ευρώπη. Θυγατρικές εταιρείες των ΗΠΑ, στην ΕΕ των 15 παρουσίασαν κέρδη ύψους 85 δισ. δολαρίων το 2005, πολύ περισσότερο από ό, τι σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή του κόσμου και 26 φορές περισσότερα από τα 3,3 δισεκατομμύρια δολάρια που κατάφεραν στην Κίνα . 

Και ξεχνάμε και τα  στατιστικά σχετικά με την οικονομική ανταγωνιστικότητα. Σύμφωνα με τη μέτρηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ της εθνικής ανταγωνιστικότητας, οι ευρωπαϊκές χώρες έλαβαν τις πρώτες τέσσερις θέσεις, επτά από τις 10 πρώτες θέσεις και 12 από τα 20 καλύτερες θέσεις για το 2006-07. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατετάγησαν έκτες. Ινδία 43η και 54η η ηπειρωτική Κίνα. 

3. Η Ευρώπη είναι η γη των διψήφιων δεικτών ανεργίας. 

Όχι πια. Οι μισές από τις χώρες της ΕΕ 15 έχουν εφαρμόσει αποτελεσματικά την πλήρη απασχόληση κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, και τα ποσοστά ανεργίας είναι τα ίδια ή χαμηλότερα από ότι στις ΗΠΑ. Η ανεργία σε ολόκληρη την ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου και των αναδυόμενων εθνών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, βρίσκεται σε ένα ιστορικά χαμηλό 6,7 %. Ακόμη και η Γαλλία, στα 8 %, είναι στο χαμηλότερο ποσοστό των τελευταίων 25 χρόνων. 

Αυτό είναι ακόμη υψηλότερα από την ανεργία στις ΗΠΑ, η οποία είναι 4,6 %, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι πολλές από τις θέσεις εργασίας που δημιουργούνται εδώ πληρώνουν χαμηλούς μισθούς και δεν περιλαμβάνουν κανένα όφελος. Στην Ευρώπη, οι άνεργοι εξακολουθούν να έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, γενναιόδωρη αντικατάσταση μισθών, προγράμματα επανακατάρτισης, επιδοτήσεις στέγαση και άλλες παροχές. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αντίθετα, οι άνεργοι μπορεί να καταλήξουν φτωχοί και περιθωριοποιημένοι. 

4. Το ευρωπαϊκό "κράτος πρόνοιας" μπλοκάρει τις επιχειρήσεις και βλάπτει την οικονομία. 

Φοβού τα στερεότυπα που βασίζονται σε ιδεολογικές υποθέσεις. Καθώς η ευρωπαϊκή οικονομία έχει σημειώσει άνοδο, έχει διατηρήσει την δικαιοσύνη και την ισότητα. Σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, με την αχαλίνωτη ανισότητα και την έλλειψη της καθολικής πρόσβασης σε οικονομικά προσιτή μέριμνα για την υγεία και την τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι Ευρωπαίοι έχουν αξιοποιηθεί τον οικονομικό τους κινητήρα τους για να δημιουργήσουν πλούτο ο οποίος διανέμεται ευρέως. 

Οι Ευρωπαίοι εξακολουθούν να απολαμβάνουν την καθολικές κοινωνικές παροχές σε πολλούς τομείς. Έχουν ποιοτική υγειονομική περίθαλψη, γονική άδεια με αποδοχές, προσιτή παιδική φροντίδα, αναρρωτική άδεια με αποδοχές, δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, γενναιόδωρες συντάξεις γήρατος και ποιότητα μαζικής μεταφοράς. Έχουν κατά μέσο όρο πέντε εβδομάδες πληρωμένες διακοπές (σε σύγκριση με τις δύο για τους Αμερικανούς) και μικρότερη εβδομαδιαία εργασίας. Σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, οι εργαζόμενοι κερδίζουν μία ολόκληρη μέρα ξεκούρασης την εβδομάδα σε σχέση με τους Αμερικανούς, και απολαμβάνουν αμφότεροι το ίδιο βιοτικό επίπεδο.           
          ( Αναρωτιέμαι εάν ως Ελλάδα έχουμε μπει  όντως στην Ευρωπαική ένωση...)

Η Ευρώπη είναι περισσότερο μια "κατάσταση ανταποδοτικότητας της κοινωνικής πρόνοιας" από ένα κράτος πρόνοιας. Μία βρετανική πολιτικός αναλυτής μου είπε πρόσφατα: "Η Ευρώπη δεν έχει τόσο πολύ μια κοινωνία πρόνοιας όσο ένα ολοκληρωμένο σύστημα θεσμικών οργάνων που προσανατολίζονται στο να διατηρηθούν όλοι υγιείς και εργατικοί." Ορθή κατανόηση, η ευρωπαϊκή οικονομία και το κοινωνικό σύστημα είναι δύο μισά ενός καλοσχεδιασμένου «κοινωνικού καπιταλισμού" - ένα ευφυές πλαίσιο εντός του οποίου η οικονομία ενισχύει το σύστημα κοινωνικής στήριξης των οικογενειών και των εργαζομένων στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, που απειλεί να μετατρέψει όλους μας σε διεθνείς εργαζόμενους μιας χρήσης. Το κοινωνικό σύστημα των Ευρωπαίων συμβάλλει στην ευημερία τους, αντί να παραγκωνίζονται από αυτό, και ακόμη και οι συντηρητικοί πολιτικοί ηγέτες της ηπείρου συμφωνούν ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος. 

5. Η Ευρώπη είναι πιθανό να είναι όμηρος της εξάρτησής της από τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή για το μεγαλύτερο μέρος των ενεργειακών αναγκών της. 

Το να ατενίζεις την κρυστάλλινη μπάλα σε αυτό το μέτωπο είναι επικίνδυνο. Η Ευρώπη μπορεί να στηριχθεί σε ενέργεια από τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή για κάμποσο καιρό, αλλά αυτό επίσης, οδηγεί τον κόσμο στην μείωση της ενεργειακής εξάρτησης του και στη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων κλιματικών αλλαγών. Τον Μάρτιο, οι αρχηγοί των 27 εθνών της ΕΕ συμφώνησαν να κάνουν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας 20 % των συνολικών ενεργειακών πηγών της Ένωσης και μέχρι το 2020 και να μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 20 %. 

Για την επίτευξη των στόχων αυτών, το τοπίο της ηπείρου μετατρέπεται με αργούς ρυθμούς σε υψηλής τεχνολογίας ανεμόμυλους, μάζες ηλιακών συστοιχιών, παλιρροϊκούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, κυψέλες καυσίμου υδρογόνου και σε "πράσινα" κτίρια εξοικονόμησης ενέργειας . Η Ευρώπη έχει γίνει υψηλής και χαμηλής τεχνολογίας: Η ανάπτυξή της δεν είναι μόνο τα μέσα μαζικής μεταφοράς και τα αυτοκίνητα με "καλά" καύσιμα, αλλά και οι χιλιάδες χιλιομέτρων ποδηλατόδρομοι και πεζοδρόμια για χρήση από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Το "οικολογικό αποτύπωμα" της Ευρώπης, το ποσό των γήινων αποθεμάτων που  ο πληθυσμός της καταναλώνει, είναι περίπου το μισό από ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες. 

         Αυτά όσον αφορά τον άρρωστο γέρο.                                                                 
                 Steven Hill - 7 Οκτωβρίου 2007                        
          

"Μαυρα σύννεφα" στις σχεσεις Ε.Ε. και Ισραήλ

Η επίσκεψη του ισραηλινού πρωθυπουργού στην Ευρώπη αύριο, 25η Αυγούστου, δεν θα μπορούσε να πραγματοποιείται υπό χειρότερες συνθήκες: η σουηδική Προεδρία της ΕΕ έχει εμπλακεί σε διπλωματική κρίση με το Ισραήλ, μετά τη δημοσίευση,την περασμένη εβδομάδα ένός άρθρου της "Stockholm daily Aftonbladet", κατηγορώντας ισραηλινούς στρατιώτες για την θανάτωση Παλαιστινίων το 1992 για τα όργανά τους. 

Μέσα σε διάστημα ολίγων ημερών, επισημαίνει η Le Temps της Γενεύη, "η υπόθεση έχει μετατραπεί σε ένα σημαντικό διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ των δύο χωρών - αλλά επίσης και μεταξύ  Ισραήλ και Ευρωπαϊκής Ένωσης".
Η Euobserver.com  συνοψίζει: "Με τον Ισραηλινό ηγέτη Benjamin Netanyahu να φθάνει στην Ευρώπη την Τρίτη (25 Αυγούστου), για συνομιλίες που επικεντρώνονται στην επέκταση των οικισμών, η προεδρεύουσα χώρα της ΕΕ Σουηδία έχει εμπλακεί σε διπλωματική κρίση με το Τελ Αβίβ λόγω ενός άρθρου εφημερίδας για ισραηλινούς στρατιώτες οι οποίοι έκαναν  συγκομιδή Παλεστινιακών οργάνων. Ο κ.  Netanyahuτην την κυριακή ζήτησε από τη Σουηδία να καταδικάσει επισήμως την ιστορία, η οποία δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα στην κορυφαία σε πωλήσεις στην Σουηδία Aftonbladet daily . Ο Υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας κ. Carl Bildt αρνείται να το πράξει: "Ο Bildt έγραψε στο ευρέως-αναγνωσθέν blog του την παρασκευή ότι η αρχή της ελευθερίας της έκφρασης της Χώρας σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να καταδικάσει καμία ιστορία σε εφημερίδα," παραθέτει  το euobserver.com. Τo  site με έδρα τις Βρυξέλλες συνεχίζει να αναφέρει ότι "ο υπουργός οικονομικών του Ισραήλ, Yuval Steinitz, αύξησε τη διπλωματική ένταση λέγοντας για τον κ. Bildt, ο οποίος επρόκειται να επισκεφθεί το Ισραήλ στις 10 Σεπτεμβρίου, πως δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτος." 

Η Le Temps, από την πλευρά της, αναφέρει  ότι "ο υπουργός Εσωτερικών του Εβραϊκού κράτους, Elie Yshaï, επιβεβαίωσε την Κυριακή ότι δεν θα ανανεώσει τις θεωρήσεις και τις άδειες διαμονής των πολλών Σουηδών δημοσιογράφων που έχουν τις βάσεις τους στο Ισραήλ. Και εάν παραμείνουν, το γραφείο τύπου της κυβέρνησης πρόκειται να παρακρατήσει τα δελτία τύπου που οι ανταποκριτές χρειάζονται για να κυκλοφορουν ελεύθερα στα παλαιστινιακά εδάφη, μεταξύ άλλων."
Η Euobserver.com υπενθυμίζει στο αναγνωστικό κοινό της ότι "η ΕΕ-ισραηλινές σχέσεις είναι σε πτωτική τροχιά από τις αρχές του έτους, κατά την επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας όταν σκοτώθηκαν πάνω από 1.400 Παλαιστίνιοι. Μετά από την επίθεση, οι Βρυξέλλες ανέστειλαν προγραμματισμένη 'αναβάθμιση' των σχέσεων ΕΕ-Ισραήλ και δήλωσαν ότι η κίνηση δεν θα προχωρήσει μέχρι το Ισραήλ να σταματήσει την εβραϊκή επέκταση των οικισμών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και να αποδέχτει μία λύση μετακύ των δύο κρατών για την εδώ και δεκαετίες-παλιά σύγκρουση." 

Για την Der Spiegel αυτό είναι "η βαρύτερη διπλωματική κρίση για χρόνια μεταξύ της Σουηδίας και του Ισραήλ". Η γερμανική εβδομαδιαία σκιαγραφεί επίσης το υπόβαθρο για την ισραηλινή άποψη: "Αυτή η κατηγορία της κλοπής οργάνων θυμίζει την μεσαιωνική "συκοφαντικής δυσφήμισης "- τον αντισημιτικό μύθο ότι οι Εβραίοι θανατώναν χριστιανικά παιδιά για να χρησιμοποιήσουν το αίμα τους για τις θρησκευτικές τελετές." 

Ο Eli Barbur, Πολωνο-ισραηλινός δημοσιογράφος και blogger, γράφει στο ιστολόγιό του salon24.pl: "Στην αντίληψη του Ισραήλ, η Σουηδία με 9 τα εκατομμύρια κατοίκους της, είναι η πιο αντι-ισραηλινή χώρας στην ΕΕ (περίπου 40% των Σουηδών παραδέχονται το αντι - αντισημιτικό του συναισθήματα σε σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης)."
Προβλέπει ότι "η Σουηδία ως επικεφαλής της ΕΕ κατά τη διάρκεια της προεδρίας της δεν θα είναι σε θέση να διαπραγματευτεί στη Μέση Ανατολή αποτελεσματικά (κάτι το οποίο, μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη, βλασφημα θέλει να επιτύχει) αν δεν ζητήσει επισήμως συγγνώμη για τις αντισημιτικές γελοιότητες της Aftonbladet. " 

Στην καθημερινή ισραηλινή εφημερίδα Jerusalem Post, ο πρώην πρέσβης του Ισραήλ στη Σουηδία Zvi Mazel παρατηρεί: "Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, το Ισραήλ έχει δεχθεί επιτθέσεις αδιακρίτως από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ενώ ο ευρωπαϊκός Τύπος νοθεύει συστηματικά πληροφορίες που προέρχονται από τη Μέση Ανατολή. Ο σουηδικός Τύπος ήταν στην πρώτη γραμμή αυτής της τάσης, καθώς και με το άρθρο που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα από την Aftonbladet έχει σαφώς ξεπεράσει τα όρια."

Ο κ. Mazel υπενθυμίζει το προ-ναζιστικό παρελθόν της Aftonbladet και την αντισημιτική κλίση του σουηδικού Τύπου εν γένει: "Περίπου το 80 % των εφημερίδων εκεί, ειδικά οι τέσσερις εθνικές εφημερίδες στη Στοκχόλμη και εκατοντάδες άλλες στην ύπαιθρο, οι οποίες δίνουν τον τόνο στη Σουηδία, συνδέονται κατά κάποιο τρόπο με το Σοσιαλδημοκρατικό κίνημα και τα συνδικάτα, τα  οποία είναι αντι-Ισραήλινα. Υπάρχει ένα είδος δικτατορίας των Σοσιαλδημοκρατών επί του Τύπου στη Σουηδία (συμπεριλαμβανομένων της Aftonbladet)".
Και καταλήγει: "Έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα γεγονότα. Το Ισραήλ δεν μπορεί να αγνοήσει την επίθεση που προέρχεται από την Ευρώπη, ιδιαίτερα τη Δυτική Ευρώπη και τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η δαιμονοποίηση του Ισραήλ είναι μια πραγματική απειλή που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη." 

Μια άλλη σημαντική ισραηλινή εφημερίδα, η Haaretz, προσπαθεί να θέσει τα γεγονότα σε άλλο πλαίσιο, αναφέροντας τη Lena Posner, πρόεδρο του Επίσημου Συμβουλίου των εβραϊκών Κοινοτήτων στη Σουηδία, η οποία είπε ότι "η απαίτηση του Ισραήλ να καταδικάσει η Σουηδία επίσημα το άρθρο που κατηγόρησε τις Ισραήλινες Αμυντικές Δυνάμεις για συγκομιδή Παλαιστινιακών οργάνων, είχε οδηγήσει το όλο ζήτημα σε λάθος δρόμο".
Σύμφωνα με την Posner," Κανείς εδώ δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο άρθρο  - το οποίο, παρεμπιπτόντως, είναιαντισημιτικό και απολύτως αναληθής - όταν αυτό ήταν θαμμένος στην τελευταία σελίδα της Aftonbladet. Αλλά η ισραηλινή απάντηση έβγαλε τον δημοσιογράφο που το έγραψε, τον Daniel Bostrom, στο προσκήνιο και στην καρδιά του σουηδικού mainstream. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι κάνοντας την παράλογη απαίτηση για καταδίκη της κυβέρνησης, η συζήτηση έχει αλλάξει από τον αντισημιτισμό στην ελευθερία του λόγου στη Σουηδία: Αντί να επικεντρώνονται στο να ξεχαστεί η ιστορία, έχουν κάνει μια ελευθερία του λόγου θέμα. Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να καταδικάσει το άρθρο - η ελευθερία του λόγου εδώ είναι ιερό και απαραβίαστο." Στο πλαίσιο αυτό, επισημαίνει η αυστριακή daily Die Presse," όταν ήταν το ζήτημα των γελοιογραφιών του Μωάμεθ, η Υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας απέστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στην κυβέρνηση της Δανίας ". 

Τέλος, στις στήλες της Aftonbladet, η εκδότης και ιδιοκτήτρια Helle Klein αποφαίνεται ότι οι αντιδράσεις της ισραηλινής κυβέρνησης "κατέρριψαν το ρεκόρ της υπερβολής". Σύμφωνα με την κ. Klein, "η ισραηλινή κυβέρνηση, μια από τις πιο συντηρητικές στην ιστορία της χώρας, πρέπει να ενώσει την κοινή γνώμη γύρω από έναν εξωτερικό εχθρό. Το άρθρο της Aftonbladet έχει μετατραπεί σε ευκαιρία για την ισραηλινή κυβέρνηση να δείξει την αποφασιστικότητά της για την καταπολέμηση του υποτιθέμενου αντισημιτισμού", και προσθέτει ότι "αυτό θα πρέπει να ανησυχήσει ακόμη και τους πιο ένθερμους φίλους του Ισραήλ". 

                                Πηγή: presseurop                                           

Το σχέδιο των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ

Με τρεις μήνες να έχουν απομείνει μέχρι τα Ηνωμένα Έθνη να συνεδριάσουν για την Κλιματική Αλλαγή στην Κοπεγχάγη (COP15), η Ευρώπη έχει ως στόχο να οδηγήσει τον διάλογο στη μάχη κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Σε ένα έγγραφο που θα υποβληθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 10 Σεπτεμβρίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει παράσχει λεπτομέρειες σχετικά με τα μέτρα που προτίθεται να προτείνει. 

Στην πορεία προς την COP15, η Ευρώπη έχει αποκαλύψει τα "καρύδια" και τα "μπουλόνια" των μέτρων που προτίθεται να προτείνει για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Η Αμερική του Ομπάμα στέλνει διαλλακτικά μηνύματα , έτη φωτός μακριά από τη θέση που έλαβε η κυβέρνηση Μπους, και η συνεργασία των αναδυόμενων οικονομιών εξακολουθεί να κρέμεται στην ισορροπία. Το Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου, κατά τη διάρκεια της συνάντησης των υπουργών οικονομικών της G20, οι δυνατές ασιατικές οικονομικές, ηγούμενες από την Ινδία και την Κίνα, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε δέσμευση. Ωστόσο, οι Βρυξέλλες, οι οποίες παραμένουν απτόητες, συνεχίζουν ακάθεκτες σε μια προσπάθεια να δώσουν το καλό παράδειγμα - πρώτα απ 'όλα με τη θέσπιση ενός χρονοδιαγράμματος για την καταπολέμηση της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας, και παρέχοντας λεπτομερή στοιχεία του προϋπολογισμού που απαιτείται για την εφαρμογή των πολιτικών τους. 

Το χρονοδιάγραμμα αποτελεί μέρος ενός 33σελίδου ανακοινωθέν, το οποίο μένει να δημοσιευθέι και επίσημα, και το οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σκοπεύει να υποβάλει προς συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αύριο (σ.σ. στις 10 Σεπτεμβρίου). Ως επακόλουθο της συμφωνίας της συνόδου κορυφής των G8-Aquila για ένα ανώτατο όριο 2,5 ° C για την παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας κατά τα επόμενα δέκα χρόνια, οι ευρωπαϊκές αρχές πιστεύουν ότι έχει έρθει η ώρα να σπάσει το αδιέξοδο, υποβάλλοντας ένα σχέδιο για τη χρηματοδότηση μέτρων κατά της αλλαγής του κλίματος που θα βελτιστοποιήσει τις πιθανότητες για την επιτυχή ολοκλήρωση της συνεδρίασης COP15 τον Δεκέμβριο. Όπως πολλοί σχολιαστές τόνισαν, ο "ρυθμός χελώνας" των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων σχετικά με το θέμα δεν είναι συνήθειο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ηγέτες της οποίας υπερηφανεύονται ότι διαχειρίζονται το κόστος για να σώσουν την οικολογία του φτωχού και καταπονημένου πλανήτη μας. 

Οι εμπειρογνώμονες της Επιτροπής θα προτείνουν ως εκ τούτου τη σταδιακή εισαγωγή της χρηματοδότησης, η οποία θα πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα τη δαπάνη των 100 δισ. ευρώ έως το 2020. Το σχέδιο καθιστά σαφές ότι η χρηματοδότηση θα προέρχεται από "ταμειακές ροές και δεν είναι από τις άμεσες δαπάνες εκ μέρους των δημόσιων αρχών." Η ιδέα είναι να επιτευχθεί ο στόχος με τη χρηματοδότηση που προβλέπεται από τις τρεις κατηγορίες των πόρων: τα τέλη στα δημόσια και ιδιωτικά αποθέματα και τα ομόλογα στα κράτη μέλη, τα τέλη για την πώληση των ποσοστώσεων των εκπομπών CO2 στην αγορά, και από την παγκόσμια κινητοποίηση των δημόσιων οικονομιών. 

Λόγω του δυνητικά επικερδή χαρακτήρα της, η Επιτροπή θεωρεί η χρηματοδότηση από ιδιωτικές επενδύσεις να είναι ένα από τα βασικά σημεία της στρατηγικής της. Η πρόκληση της υπερθέρμανσης του πλανήτη θα απαιτήσει ένα σταθερό πρόγραμμα για τη δημιουργία υποδομών στους πλουσιότερους εταίρους για τη συμφωνία και, κατά μείζονα λόγο, στις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι Βρυξέλλες λαμβάνουν περαιτέρω την άποψη ότι προσφέροντας στα κράτη μέλη τη δυνατότητα αφαίρεσης μειώσεων εκπομπών που έχουν χρηματοδοτηθεί σε ζώνες προτεραιότητας από το συνολικό όγκο των εκπομπών τους, είναι ένα σημαντικό κίνητρο. 

Η αγορά των εκπομπών CO2, θα διαδραματίσει επίσης καίριο ρόλο. Η Επιτροπή σκοπεύει να χρηματοδοτήσει τουλάχιστον μέρος του σχεδίου για την επίτευξη των στόχων του 2020 με κέρδη που προέρχονται από τη διαπραγμάτευση πίστωσης άνθρακα. Κατά τον καθορισμό στόχου για τη μείωση των εκπομπών κατά 30% (το οποίο η Ευρώπη έχει υποσχεθεί εάν άλλες χώρες δεχθούν μια περικοπή κατά 20%), οι Βρυξέλλες θεωρούν ότι η χρηματοδότηση της αγοράς του άνθρακα θα μπορούσε να παράγει περίπου 38 δις ευρώ ετησίως. Ωστόσο, το ακανθώδες ζήτημα του ποιος θα πληρώσει άμεσα το νομοσχέδιο εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό πρόβλημα, ιδιαίτερα ενόψει της τρέχουσας ύφεσης. Το Συμβούλιο έχει ήδη καθιερώσει δύο πιθανά κριτήρια: συνεισφορά με βάση την ποσότητα των αερίων του θερμοκηπίου που εκπέμπουν  και ένα άλλο με βάση την ικανότητα των χωρών να πληρώσουν. 

Μια επιλογή θα πρέπει να γίνει, και όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι η λύση θα είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ των δύο συστημάτων ωστε να είναι δυνατόν να εφαρμοστει εγκαίρως για την πρώτη έκθεση προόδου το 2013, το οποίο είναι το έτος κατά το οποίο η μελλοντική συμφωνία της Κοπεγχάγης θα πρέπει να τεθεί σε ισχύ. Προβλέψεις για την περίοδο 2011-2012 δείχνουν ότι η συνολική δαπάνη για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου και των διαρθρωτικών παρεμβάσεων στον ενεργειακό εφοδιασμό και τη ζήτηση θα κυμαίνεται μεταξύ 4 με 7 δισεκατομμύρια ευρώ. Κατά το επόμενο έτος, ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί σε 10 δισ. ευρώ. Το νομοσχέδιο που θα καταβάλει η Ευρώπη θα ανέλθει σε 1,1 δισ. ευρώ, αν είναι με βάση την ποσότητα των εκπομπών, και 3,26 δισεκατομμυρίων ευρώ, εφόσον βασίζεται στην ικανότητα πληρώμής. Σύμφωνα με μία από τις πηγές μας, οι αξίες αυτές ορίζουν το φάσμα των διαπραγματεύσεων, και το τελικό ποσό θα πρέπει να βρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο. Μένει να δούμε αν τα μέρη για τη μελλοντική συμφωνία για την αλλαγή του κλίματος θα παραμείνουν σταθερά στη βούλησή τους να αποδεχθούν θυσίες για να διασφαλιστεί το μέλλον του πλανήτη. Άλλα θέματα, και σε αυτά περιλαμβάνονται φυσικά και τα δισεκατομμύρια που θα πρέπει να δαπανηθούν, θα παρουσιάσουν μόνο ένα μικρό εμπόδιο, αν όλοι συμφωνούν σε μια κοινή κατεύθυνση για τη δημόσια τάξη. 

                                   Marco Zatterin                                   
  
           Πηγή: presseurop

Κερδισμένοι και χαμένοι από την απόσυρση αυτοκινήτων

Για πολλούς κατασκευαστές αυτοκινήτων, τα προγράμματα απόσυρσης έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. 

Εξαιρετικά επιτυχημένα θεωρούνται (ως μέτρα) από πολλούς κατασκευαστές αυτοκινήτων τα προγράμματα απόσυρσης που αποτελούν πλέον «μόδα» και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού: τα κυβερνητικά κίνητρα έχουν λειτουργήσει καταλυτικά, φέρνοντας δραματική άνοδο στις πωλήσεις.

Ωστόσο, υπάρχουν και οι «χαμένοι» : κάποιοι κατασκευαστές οι οποίοι έχουν επωφεληθεί ελάχιστα από τα εν λόγω προγράμματα, ενώ σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζουν και πολλές επιχειρήσεις πώλησης μεταχειρισμένων οχημάτων, που βλέπουν τις δουλειές τους να μειώνονται, καθώς οι πελάτες τους προτιμούν να αγοράσουν καινούρια αυτοκίνητα (τα οποία διατίθενται σε χαμηλές τιμές).

Συνοπτικά λοιπόν, ποιοι είναι οι κερδισμένοι και ποιοι οι χαμένοι;

«Κερδισμένοι» 

Ο μέσος καταναλωτής: εκπτώσεις οι οποίες φτάνουν μέχρι και 3.000 ευρώ λειτουργούν σαφώς θετικά όσον αφορά τις επιλογές των αγοραστών- ωστόσο αξίζει να σημειωθεί πως, ακόμη και χωρίς την παροχή των κυβερνητικών κινήτρων, οι μειώσεις στις τιμές θα ήταν αναπόφευκτες, καθώς οι περισσότεροι κατασκευαστές θα προέβαιναν ούτως ή άλλως σε εκπτώσεις, αντιμέτωποι με την κρίση.

Οι ανεπτυγμένες οικονομίες: οι μαζικές αποσύρσεις αύξησαν κατακόρυφα τη ζήτηση, ενισχύοντας την αυτοκινητοβιομηχανία, η οποία αποτελεί βασικό τμήμα των βιομηχανιών των πλέον ανεπτυγμένων χωρών: κάποιοι αναλυτές εκτιμούν ότι οι βιομηχανίες της Γαλλίας και της Γερμανίας ωφελήθηκαν σε τεράστιο βαθμό. Όπως είπε ο Κάρλος ντα Σίλβα, αναλυτής της HIS Global Insight, αυτό οφείλεται σε ένα βαθμό σε κάτι που αποκάλεσε ως «πολιτιστική παράδοση ξοδέματος χρημάτων».

Ο πλανήτης μας: κατά τον καθηγητή Μπαμπάκ Γιαζντανί, του Nottingham Business School, το περιβάλλον θα βοηθηθεί από τα προγράμματα απόσυρσης, καθώς τα καινούρια αυτοκίνητα γενικότερα έχουν μικρότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Οι (θετικές) επιπτώσεις αυτής της μετάβασης θα αρχίσουν να γίνονται αντιληπτές μέσα σε διάστημα 4-6 ετών.

Η Ford: μία από τις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες του κόσμου, αντιμετώπιζε μεγάλα προβλήματα κατά τα τέλη του 2007. Η εμφάνιση των προγραμμάτων αυτών λειτούργησε ευεργετικά: οι πωλήσεις τον Αύγουστο του 2009 ήταν κατά 17% υψηλότερες από τις αντίστοιχες του Αυγούστου του 2008.

Οι ασιατικές αυτοκινητοβιομηχανίες: οι μαζικές αποσύρσεις «στόχευαν» κυρίως σε μικρά αυτοκίνητα- τομέα στον οποίο αυτές (ιαπωνικές, κορεατικές αυτοκινητοβιομηχανίες) εξειδικεύονται: ως εκ τούτου, οι πωλήσεις τους αυξήθηκαν δραματικά. Αντίστοιχη είναι και η κατάσταση για τις ευρωπαϊκές εταιρείες οι οποίες κινούνται στην ίδια «αρένα» (Peugeot, Renault, Citroen, Fiat).

«Χαμένοι» 

Οι «πολυτελείς» αυτοκινητοβιομηχανίες: εταιρείες όπως η Mercedes και η BMW δεν επωφελήθηκαν, για τον απλό λόγο ότι, αν μία έκπτωση της τάξης των 4.500 δολαρίων σε ένα αυτοκίνητο αξίας 9.000 δολαρίων θα έχει απήχηση στο αγοραστικό κοινό, δεν ισχύει το ίδιο για αυτοκίνητα αξίας 25.000 δολαρίων και άνω. Ενδεικτικά, οι πωλήσεις της BMW έπεσαν κατά 18%.

Ο πλανήτης (ξανά): δεν είναι όλοι σίγουροι ότι η αλλαγή ενός παλιού αυτοκινήτου με ένα καινούριο είναι μια φιλική προς το περιβάλλον κίνηση, καθώς χρειάζονται πάνω από έξι χρόνια για να «διορθωθεί» η «ζημιά» που προκαλείται από το διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπεται για την κατασκευή ενός «μικρού» αυτοκινήτου.

Οι πωλητές μεταχειρισμένων: για ευνόητους λόγους. Δεν είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι θα αγόραζαν ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο αν μπορούσαν να αγοράσουν ένα καινούριο σε αντίστοιχη τιμή. Αντιστοίχως και οι ιδιοκτήτες μεταχειρισμένων, που βρίσκουν ολοένα και πιο δύσκολο να πουλήσουν τα παλιά τους οχήματα.

Η αυτοκινητοβιομηχανία μακροπρόθεσμα: όπως ισχυρίζονται κάποιοι αναλυτές, η παροχή κυβερνητικών κινήτρων αποτελεί μία «τονωτική ένεση» σε μία προβληματική αγορά, η επίδραση της οποίας κάποια στιγμή θα περάσει, με αποτέλεσμα την επιστροφή στην πρότερη άσχημη κατάσταση.

Η τελική λύση, σύμφωνα με τον καθηγητή Γιαζντανί, δεν είναι άλλη από το σωστό συγχρονισμό: ο τερματισμός των παροχών κινήτρων θα πρέπει να γίνει την κατάλληλη στιγμή, όταν η ανάκαμψη θα αποτελεί πλέον πραγματικότητα και όχι πρόβλεψη.

        www.kathimerini.grμε πληροφορίες από BBC              

Οι νέοι Shakers

Ένα πάρα πολύ καλό άρθρο του καθηγητή Mac Johnson, το οποίο βραβεύτηκε ως το δεύτερο καλύτερο άρθρο για το 2006 από "The blog by members of the Western Michigan University College Republican", και το οποίο εξηγεί πως ότι η έλλειψη των παιδιών στην Αμερική θα οδηγήσει στην παρακμή της χώρας, με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια να εξουσιάζουν την χώρα τους οι μετανάστες των τρίτων χωρών.

Διαβάζοντας το άρθρο βλέπεις απίστευτες ομοιότητες και στην δική μας χώρα, με το πρόβλημα να είναι δυστυχώς διογκωμένο σε εμάς, και το καταστροφικό σενάριο υλοποίησης αυτού , αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά, να μην είναι μακριά.

Ας δούμε το άρθρο....

Αν και δεν το περιμένουμε αυτό να ανταγωνίζεται τίτλους με σημαντικές ιστορίες όπως η τελευταία προαστιακή δολοφονική εμμονή της Greta Van Susteren ή τις απίστευτες παγκόσμιες επιπτώσεις του χιονιού στη Νέα Υόρκη (το οποίο συμπτωματικά είναι η έδρα για τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης της Αμερικής), ωστόσο ο Δυτικός Πολιτισμός πεθαίνει . 

Πεθαίνουμε, πολύ απλά, από την έλλειψη των παιδιών. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης, όπου οι άνθρωποι έχουν τόσο λίγα παιδιά που οι πληθυσμοί μειώνονται κατά 30% έως 50% κάθε γενιά. 

Εκτός από το Μαύρο Θάνατο και μερικές άλλες  επιλεγμένες στιγμές στην παγκόσμια ιστορία, τέτοιες καταρρεύσεις πληθυσμών είναι άνευ προηγουμένου. Αυτή η δημογραφική κατάρρευση θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάρρευση των οικονομικών συστημάτων μας, της στρατιωτικής δύναμης και των κρατών πρόνοιας. Δύο από αυτές τις πιθανές ζημίες με ανησυχούν. 
 

Κάτι το οποίο δεν θα μάθουμε ποτέ από τον ιδιαίτερα επιτυχημένο πόλεμο για τα παιδιά που έχουν διεξαχθεί για δεκαετίες στο όνομα της αναπαραγωγικής ελευθερίας, της προόδου και την απελευθέρωση των γυναικών από την "ψυχική-θανάτωση" μητρότητα, αλλά οι άνθρωποι είναι ένα οικονομικό περιουσιακό στοιχείο. Στο τέλος, η οικονομία μιας χώρας είναι απλώς το άθροισμα της ανθρώπινης εργασίας του. Οι μικρές κοινωνίες μπορούν να ευημερούν, με την αποτελεσματική χρήση της εργασίας, αλλά αμφιβάλλω ότι οι συρρικνωμένες κοινωνίες μπορούν , καθώς η παραγωγή των νέων είναι παρασιτεί από ένα τεράστιο πληθυσμό από ακριβούς ηλικιωμένους και μια οικονομική υποδομή διάφορα μεγέθη πολύ μεγαλύτερη. 

Μπορεί ένα παιδί να αναμένεται ότι θα υποστηρίξει τον εαυτό του και τους  δύο συνταξιούχους γονείς του, παράλληλα με την΄ανατροφή και την εκπαίδευση της δικής του οικογένειας και να φορολογείται για τα χρέη και τις υποχρεώσεις διατροφής ενός έθνους δύο φορές το μέγεθος της σημερινής κοινωνίας του; 

Υπάρχει επίσης μια κρίσιμη μάζα που απαιτείται για ορισμένες οικονομικές επιδιώξεις, και η απόδοση της κλίμακας εφαρμόζεται σε οικονομίες, καθώς και σε μεμονωμένες επιχειρήσεις. Ο πληθυσμός της Ισλανδίας είναι καλύτερα εκπαιδευμένος από εκείνον της Αμερικής. (Ω σιωπή. Είναι.) Ωστόσο, η οικονομία της Ισλανδίας δεν είναι απλά μια μικρότερη έκδοση της Αμερικής ή της Γερμανία ή ακόμη και της Σκανδιναβία. Υπάρχουν ολόκληρες βιομηχανίες που απλά δεν υπάρχουν σε μια μικρή χώρα όπως η Ισλανδία, σε σύγκριση με έθνη μεγαλύτερων πληθυσμών παρόμοιων πολιτισμών και εκπαίδευσης. 

Η Αμερική μπορεί να έχει μια ακμάζουσα "θύμα του εαυτού της" κοινότητας με 1000 υπερ-εξειδικευμένους μηχανικούς που εστιάζονται μόνο στη βελτίωση παπουτσιών. Η Γερμανία μπορεί να έχει μια ολόκληρη βιομηχανία γύρω από δευτερογενή αγορά ανταλλακτικών για έναν τύπο σκούτερ. Η Ισλανδία δεν μπορεί να κάνει τέτοια πράγματα. Δύο κεφάλια πραγματικά είναι καλύτερα από ένα. Η καινοτομία και η εξειδίκευση επωφελείτε από μεγάλους αριθμούς. 

Και ακόμη και αν ένα λαός έχει όντως επιτύχει το απίστευτο οικονομικό κατόρθωμα της διατήρησης της κατά κεφαλήν οικονομική δραστηριότητα, ενώ ο μαρασμός του πληθυσμού, ο οποίος είναι για να πούμε και το άλλο, περισσότερο πολυπληθής (και λιγότερο πλούσιος) λαός δεν θα αποφασίσει για την ανακατανομή των παγκόσμιων πόρων υπέρ  του; Η βασική αιτία του έθνους-κράτους είναι η ικανότητά του στο πεδίο συλλογικής βίας κατά των αντιπάλων, είτε αμυντικά είτε επιθετικά. 

Με άλλα λόγια, τα έθνη τείνουν να υπάρχουν, σε μια μάλλον Δαρβίνεια μόδα, επειδή μπορούν να παράγουν στρατούς. Ένας στρατός στη συνέχεια μπορεί να προστατεύσει τις ζωές, το έδαφος και την περιουσία του έθνους που παράγει αυτό. Εναλλακτικά, όταν η ιστορική διάθεση διασπά ένα έθνος, ένας στρατός είναι επίσης χρήσιμος για να καταλάβει την ζωή, το έδαφος και την περιουσία των άλλων ανθρώπων που δεν έχουν τόσο καλό στρατό. 

Όπως πολλοί από τους αυτόχθονες λαούς της Αμερικής μπορούν να επιβεβαιώσουν, απλά να υπάρχουν πρώτοι εκεί και να χαράξουν μια γραμμή γύρω από τον τόπο δεν αποτελεί εγγύηση ότι άλλοι άνθρωποι δεν θα αναδιατυπώσουν τις γραμμές αυτές για λογαριασμό τους. Τα σύνορα μπορεί να φαίνονται σταθερά σε αυτή τη μυωπική ηλικία που δηλώνει μια φορά ένα τέλος στην ιστορία. Αλλά είναι πραγματικά απλά σταθερά κράτη που έφτασαν εκεί όπου η δύναμη ενός λαού πιέζει και γίνεται περισσότερο ή λιγότερο ίση προς την αντίθετη δύναμη ενός γειτονικού λαού να πιέζει αντιδρώντας. 

Μερικοί έχουν κάνει την ευφάνταστο δήλωση ότι η συρρίκνωση ενός πληθυσμού σημαίνει απλώς περισσότερο χώρο και πράγματα για κάθε γενιά, ενώ όλα παραμένουν πάντα ρόδινα στο μεταξύ. Η ιδέα αυτή, κατ 'επέκταση, σημαίνει ότι τα πράγματα θα είναι πολύ, πολύ τέλεια για το τελευταίο παιδί που θα γεννηθεί σε μια παρακμάζουσα κοινωνία, ο οποίος θα γίνει Πρόεδρος και ιδιοκτήτης όλου του τόπου! 

Αλλά αυτό είναι φαντασίωση, ειδικά όταν υπάρχουν άλλες κοινωνίες γύρω (ή εντός) που δεν μαραίνονται, αλλά μεγαλώνουν. Το καλλιεργούμενο Ιράν σύντομα θα ξεπεράσει τη Ρωσία σε συρρίκνωση του πληθυσμού και θα πρέπει επίσης σύντομα να είμαστε μαζί της για να έχουμε τα πυρηνικά όπλα. Πόσο καιρό το Ιράν θα παραμένει συνωστισμένο εντός των μικρών του συνόρων, όταν οι εξεγερμένες μουσουλμανικές επαρχίες της νότιας Ρωσίας βρίσκονται ακριβώς απέναντι από μια νοητή γραμμή στο χάρτη; 

Οι περισσότεροι οικονομολόγοι και πολιτικοί επιστήμονες, ωστόσο, αναγνωρίζουν ότι μια συνεχής και ραγδαία συρρίκνωση του πληθυσμού έχει πολύ ανεπιθύμητες συνέπειες. Αλλά πολύ λίγοι φαίνεται να θέλουν να αντιμετωπιστεί το ζήτημα κατά την προφανή τρόπο: να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να έχουν περισσότερα παιδιά. Αντ 'αυτού, η μετανάστευση προβάλλει ως η εύκολη λύση. 

Αυτή είναι μια θεωρία με ιδιαίτερη προτίμιση από το οικονομικό πνεύμα, το οποίο φαίνεται να βλέπει ανθρώπους ως εναλλάξιμα εξαρτήματα. Αν η προσφορά τρέχει χαμηλά στη Βαυαρία, απλά γίνεται εισαγωγή με σιδηροδρομική αποστολή από την Τουρκία. "Labor" είναι ένα αγαθό εκτός των άλλων, όπως το σιτάρι ή το πετρέλαιο ή ρουλεμάν. Εκτός του ότι δεν επωφελούνται όλες οι κοινωνίες  εξίσου από αυτό το εμπόρευμα, δεδομένου ότι ένας Τούρκος δεν είναι Γερμανός, ο οποίος δεν είναι Ιάπωνας, ο οποίος δεν είναι Kansan. Πολιτισμικά θέματα, για τα πλαστογραφήσω μια φράση. 

Αφομοίωση, τότε, είναι πάντα η απάντηση σε αυτό το θέμα, όταν αυτό ανοίγει. Αλήθεια-εκτός από αυτό, να αφομοιώνεις μετανάστες σε μια σε μια κουλτούρα που πεθαίνει, διδάσκοντάς τους τρόπους θανάτου ενός πολιτισμού. Μόλις που εξομοιώνονται με επιτυχία, η γεννητικότητα των μεταναστών είναι σταγόνες αποθεμάτων στο επίπεδο του πληθυσμού υποδοχής και αρχίζουν την υπογεννητικότητα και αυτοί. Έτσι πρέπει να εισαγάγεις πάντα περισσότερους ανθρώπους, μετά με επιτυχία τους αφομοιώνεται στην δικιά σας αποστροφή για τα παιδιά σε αυτό το μοντέλο. 

Φυσικά, εαν η κοινωνία υποδοχής αποτύχει να αφομοιώσει ακόμη και ένα μέρος των μεταναστών στην παιδo-φοβική κοσμοθεωρία, ο μη-αφομοιωμένος αλλοδαπός πολιτισμός θα αντικαταστήσει τον πολιτισμό υποδοχής σε λίγες μόνο γενιές. Αυτές είναι οι επιλογές σας σε περίπτωση που αποτύχετε να έχετε μια υγιής  αυτο-διαιωνιζόμενη κοινωνία: να αφομοιώσετε νέα μέλη επ 'άπειρον στον υπογεννητικό τρόπο ζωής σας, ή να αντικατασταθείτε από την πρώτη ομάδα που δεν αγοράζει τη λατρεία της στειρότητας. 

Οι νόμοι του Δαρβίνου ισχύουν εξίσου για νηματώδεις και έθνη. Αναπαραγάγεται είδος σας ή  εξαφανιζεσται. Έτσι πόσο καλή είναι η έννοια της πολιτιστικής αναπαραγωγής μέσω εξομοίωσης εργασίας σε σύγκριση με τηνπαλαιά καλή βιολογική αναπαραγωγή και ανατροφή των παιδιών; 

Ας ρωτήσουμε τους Shakers. Σήμερα είναι γνωστοί κυρίως για τα έργα τέχνης που άφησαν πίσω - ειδικά "Shaker-style" έπιπλα. Αλλά οι Shakers ήταν κάποτε μια επιτυχημένη αμερικανική υποκουλτούρα. Το θρησκευτικό κίνημα γεννήθηκε στην Αγγλία και ήρθε στην Αμερική κατά την αποικιοκρατίας. Κατά τη διάρκεια της "Δεύτερης Μεγάλης Αφύπνισης," μια πανεθνική περίοδο της θρησκευτικής αναγέννησης στις αρχές της δεκαετίας του 1800, η ομάδα άρχισε να εξαπλώνεται. Αυτό ήταν πραγματικά εκπληκτικό, επειδή δεν πιστεύουν στην απόκτηση παιδιών. Η ανάπτυξη του πολιτισμού Shaker ήταν εντελώς λόγω της μετατροπής, η οποία είναι κάπως σαν αφομοίωση. 

Η ομάδα ήταν καλά εκπαιδευμένη, εργατική, καλής σκέψεως και ευημερούσα. Όπως και οι σύγχρονες κοινωνίες, ήταν ευημερούσα εν μέρει επειδή είχαν τόσο πολύ χρόνο για δουλειά και μοιραζόντουσαν τόσο λίγους από τους πόρων τους με παιδιά. Ζούσαν σε χωριστές κοινότητες άγαμων ανδρών και γυναικών, όπου μεγάλωναν λίγα προυπάρχοντα παιδιά, τα οποία μετατρέπαν με Shaker τρόπους.Ήταν καινοτόμοι και εξειδικευμένοι τεχνίτες και η  κοινόχρηστη οικονομία τους λειτούργησε καλά, προσελκύοντας πολλούς μετατρεπόμενους για πολλές δεκαετίες. 

Αλλά τότε, μια μέρα, οι μετατρεπόμενοι σταμάτησαν να έρχονται. Αν η Shakers είχαν τα δικά τους παιδιά, όπως οι Μορμόνοι, μια άλλη εργατική  ομάδα που γεννήθηκε από το ίδιο ξύπνημα, θα μπορούσαν τώρα να είναι μια μεγάλη και επιτυχημένη κίνηση. Αλλά σήμερα αποτελούν μια περιέργεια και ο πολιτισμό τους εκτίθεται σε μια υπαίθρια αγορά . Έτσι έιναι μια αξιόπιστη πολιτιστική πρόσληψη, σε σύγκριση με το να έχουν και να μεγαλώνουν οικογένειες. Οι Shakers φαίνονται πραγματικά πολύ περίεργοι για εμάς σήμερα. 

Αλλά δεν πρέπει. Σήμερα είμαστε οι νέοι Shakers: μια οικονομικά επιτυχή και ομαλή - αλλά στείρα - ομάδα, προσλαμβάνοντας την επόμενη γενιά μας από τους άπιστους και σκέφτόμαστε ότι μπορουν όλα να διαρκέσουν έως το τέλος χρόνου. Η θρησκεία Shaker διδάσκει την αγαμία ως το ιδανικό, και η δική μας κοσμική θεωρεί διδάσκει εναν μη αναπαραγωγικό αμοιβαίο αυνανισμό ως το ιδανικό - αλλά μάλλον αυτά είναι απολύτως ισοδύναμα. 

Μια μέρα, ίσως, συλλέκτες να θαύμαζουν για την ποιότητα μιας "BMW" αντίκας - η οποία δημιουργήθηκε από εναν  εκλείπόντα και ικανό λαό που ονομάζοταν "Οι Γερμανοί," ή μπορούν να θαυμάσουν την αίσθηση του στυλ του χαμένου λαού, "Οι Ιταλοί "- όπως ακριβώς θαυμάζουν τα εκθέματα των Shakers στη σύγχρονη εποχή μας. 

Ίσως να φαίνόμαστε περίεργοι στοτο μέλλον, όπου τα παιδιά θα  θεωρούνται επιθυμητά και πάλι φυσιολογικά - διότι το μέλλον θα ανήκουν σε εκείνους θα έχουν παιδιά. Θα αφομοιώσουν τα απομεινάρια του κόσμου μας στην κουλτούρα τους. 

Η Shakers προσπαθούσαν να έρθουν στον παράδεισο. Δεν είμαι σίγουρος τι προσπαθούμε να κάνουμε. 
 
                              Mac Johnson

                              02/13/2006

                                                                                                

Ο κ. Τζόνσον, συγγραφέας και ιατρικός ερευνητής στο  Cambridge και στο Mass, είναι τακτικός συνεργάτης των Human Events. Αρχεία και πρόσθετο υλικό μπορεί να βρεθεί στην ιστοσελίδα www.macjohnson.com