* "Ανεξαρτησία" της Κρήτης.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, κυρίως στον χώρο του διαδικτύου, με αφορμή μερικά γεγονότα άρχισε να ανακινείται ένα θέμα με όρους, όπως Κρητική σημαία, Κρητική Πολιτεία, Αυτόνομη Κρήτη και Ανεξάρτητη Κρήτη ή Λαϊκή Δημοκρατία της Κρήτης. Aς δούμε ιστορικά στοιχεία για την Κρήτη, μερικά πρόσφατα γεγονότα, κάποιες αιτίες και μερικά επιχειρήματα των υποστηρικτών της ανεξαρτησίας.

                                                 Η Κρητική Πολιτεία
  Το όλο θέμα έχει σαν αφετηρία την ημερομηνία 1912-13 κατά την οποία υπογράφεται η Συνθήκη του Λονδίνου.
  Μέχρι τότε η Κρήτη κι από το 1898 (τυπικά από το 1896, βάσει της συνθήκης του Βερολίνου), αποτελούσε αυτόνομο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (με ταυτόχρονο έλεγχο των Μεγάλων Δυνάμεων), με όνομα «Κρητική Πολιτεία» και πρωτεύουσα τα Χανιά, ενώ είχε και δική της σημαία, βουλή, χωροφυλακή (υπό ξένη διοίκηση), σύνταγμα, ύμνο, νομίσματα, παράσημα κ.α., τα οποία ήταν, κατά βάση, παραλλαγές των αντίστοιχων του ελληνικού κράτους.
  Ουσιαστικά η «διακυβέρνηση» της Κρητικής Πολιτείας, ασκούνταν από ένα μεικτό συμβούλιο το οποίο απαρτίζονταν απ' τα επιμέρους συμβούλια των Κρητών και των Μεγάλων Δυνάμεων. Το συμβούλιο όμως των Μεγάλων Δυνάμεων είχε ουσιαστικά την πρωτοκαθεδρία, καθώς είχε το δικαίωμα, ανά πάσα στιγμή, να αναστείλει την λειτουργία του συμβουλίου των Κρητών και να ζητήσει την ανασύστασή του, αν θεωρούσε ότι παραβαίνει κάποια όρια ή αυθαιρετεί.
  Η εξωτερική πολιτική του νησιού παρέμεινε δέσμια των «προστατών» του. Η Κρητική Πολιτεία π.χ. δεν είχε δικαίωμα πολέμου κι οι σχέσεις της με άλλα κράτη περνούσαν, ουσιαστικά, από την έγκριση των Μεγάλων Δυνάμεων. Λόγω επίσης της υψηλής επικυριαρχίας του Σουλτάνου στο νησί, δεν ήταν επιτρεπτή η συγκρότηση κρητικού στρατιωτικού σώματος (αντ' αυτού δημιουργήθηκε η λεγόμενη «Πολιτοφυλακή», η οποία βεβαίως δεν είχε στρατιωτικό ρόλο και ισχύ).


                                  Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας»

Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας» βασίζονταν σε μια παραλλαγή της ελληνικής σημαίας του 1822. Τα τρία γαλάζια τεταρτημόρια, συμβόλιζαν την χριστιανική-ελληνική πλειοψηφία της Κρήτης. Το πρώτο όμως από τα τεταρτημόρια (χρώματος ερυθρού, το οποίο αποδίδεται στην μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα) το οποίο απεικόνιζε το λευκό αστέρι, συμβόλιζε και δήλωνε την υψηλή επικυριαρχία του Σουλτάνου στο νησί (και όχι έτσι απλά την μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα ή «το κρητικό αίμα που χύθηκε στους αγώνες», όπως, είτε σκοπίμως είτε από άγνοια υποστηρίζουν με παρρησία αρκετοί). Θα πρέπει να τονιστεί εδώ, ότι ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητο κράτος της Κρήτης, αλλά μια (ημι)αυτόνομη και πλήρως ελεγχόμενη περιοχή από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Ως εκ τούτου, η σημαία δεν συμβόλιζε την ανεξάρτητη Κρήτη (όπως δυστυχώς), λανθασμένα πιστεύουν πολλοί και την αναρτούν με «υπερηφάνεια»), αλλά την υποταγή στην Οθωμανική Πύλη, καθώς το νησί εξακολουθούσε να αποτελεί εδαφικό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, η συγκεκριμένη σημαία, ουδέποτε αποτέλεσε αγωνιστικό λάβαρο ή επαναστατικό σύμβολο που καθιερώθηκε από τους Κρήτες, αλλά ήταν μια επινόηση των Μεγάλων Δυνάμεων και του Σουλτάνου (το αστέρι μπήκε μετά από δική του απαίτηση).
  Η σημαία λοιπόν της Κρητικής Πολιτείας, πέραν της όποιας ιστορικής σημασίας και παρουσίας της στην νεότερη ιστορία, δεν αποτελεί ένα σύμβολο το οποίο θα πρέπει να δημιουργεί «ρίγη» συγκίνησης και συναισθήματα «υπερηφάνιας», (για την σημαία του Σπύρου Καγιαλέ τότε τι θα έπρεπε να νιώθουμε;), σε κανέναν Έλληνα και πολύ περισσότερο σε κανέναν Κρητικό.
  Θα πρέπει δε, να σημειωθεί εδώ, ότι εκτός του ότι η σημαία της Κρητικής Πολιτείας αναρτούνταν (υποχρεωτικά) μόνο στα «κυβερνητικά» κτήρια και «δημόσιες» υπηρεσίες (οι γνήσιοι Κρήτες, στα σπίτια τους είχαν την σημαία της Ένωσης), υποχρεωτική ήταν η ανάρτηση και της τουρκικής σημαίας στην «αυτόνομη» Κρητική Πολιτεία: "Ο ύπατος αρμοστής θέλει αναγνωρίσει την Υψηλήν επικυριαρχίαν του Σουλτάνου και θέλει λάβει μέτρα προς διαφύλαξιν της τουρκικής σημαίας, ήτις κατά την υπόσχεσιν την υπό των 4 δυνάμεων δοθείσαν, θα υψώται εις τι των οχυρωμένων σημείων της νήσου" ( Ιστορία του Ελληνικού έθνους, τόμος ΙΔ σελ. 199).

                    Οι συνθήκες και το "ιδιωτικό συμφωνητικό" 

                            Συνθήκη του Λονδίνου 

Σύμφωνα με την συνθήκη του Λονδίνου (η οποία δεν επικυρώθηκε, καθώς μεσολάβησε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος, ήταν όμως δεσμευτική για τους Σύμμαχους), μεταξύ άλλων αποφασίζεται η απελευθέρωση της Κρήτης από την Τουρκία (η οποία παραιτήθηκε όλων των δικαιωμάτων της στο νησί, εκχωρώντας τα προσωρινά στους Βαλκανικούς Συμμάχους) και στην ουσία ανοίγει ο δρόμος για την ένωση του νησιού με την Ελλάδα, με εγγυήτριες τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία).
Στο σημείο αυτό αρχίζει η παραφιλολογία με την υποτιθέμενη ύπαρξη ενός όρου στην συνθήκη, η οποία προέβλεπε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος στην Κρήτη σε 100 χρόνια (δηλαδή το 2013), μέσω του οποίου οι κάτοικοι της Κρήτης θα αποφάσιζαν αν η Κρήτη θα παρέμενε ενωμένη με την Ελλάδα, ή θα προχωρούσε σαν ανεξάρτητο κράτος.
Ο όρος αυτός είναι παντελώς ανύπαρκτος. Η συνθήκη του Λονδίνου είναι σαφής και δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Οι υποκινητές της «Ανεξάρτητης Κρήτης», φαίνεται να έχουν σ' αυτό το σημείο κάποια σοβαρά κενά ιστορικής γνώσης, καθώς αγνοούν ότι με την Συνθήκη του Λονδίνου, τυπικά τουλάχιστον, δεν έγινε η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα (απλώς η Κρήτη πέρασε σε ένα σύντομο μεταβατικό στάδιο «κηδεμονίας», έστω και προσωρινά όπως αναφέρθηκε πριν). Η ύπαρξη λοιπόν ενός υποτιθέμενου συμφωνητικού-σύμβασης, μεταξύ Ελλάδος-Κρήτης, τη δεδομένη στιγμή μάλιστα, μόνο ουτοπική κι εξωπραγματική μπορεί να χαρακτηριστεί. Η πολυπόθητη Ένωση πραγματοποιήθηκε με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου που αναφέρεται λίγο παρακάτω.
Το απόσπασμα από την συνθήκη του Λονδίνου που αφορά την Κρήτη και στο οποίο δεν γίνεται αναφορά σε κανέναν όρο:
α) Η αρχική πρόταση των Μεγάλων Δυνάμεων: (3) Turkey to abandon all claims to Crete. (Η Συνθήκη του Λονδίνου)  
β) Η τελική απόφαση στις 30 Μαΐου 1913: (3) The Sultan of Turkey ceded Crete to the Balkan allies in whose favor all rights of sovereignty were renounced.
   
                                Συνθήκη του Βουκουρεστίου
 Η επόμενη συνθήκη του Βουκουρεστίου στις 10 Αυγούστου 1913, επικύρωσε οριστικά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Η παράγραφος που αναφέρεται στην Κρήτη, είναι επίσης σαφής και πουθενά δεν διαφαίνεται ο όρος περί δημοψηφίσματος:
Crete was definitely assigned to Greece and was formally taken over on December 14 of that year. ( Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου) 
   
                                 «Ιδιωτικό συμφωνητικό» 
Υπάρχει όμως κι ένας ακόμα ισχυρισμός. Η ύπαρξη ενός «ιδιωτικού συμφωνητικού» μεταξύ Ελλάδος και Κρήτης που προέβλεπε το παραπάνω δημοψήφισμα.
Κι αυτός ο ισχυρισμός όμως είναι ανυπόστατος, διότι δεν υπήρχε καμία λογική στην ύπαρξη και υπογραφή ενός τέτοιου συμφωνητικού. Η Κρήτη αγωνίστηκε για την ελευθερία της κι όχι για ανεξαρτησία. Ο στόχος ήταν ένας και μοναδικός: «Ένωσις ή Θάνατος».
Εκτός αυτού, πόσο λογικό ακούγεται να έχει συμφωνήσει και υπογράψει κάτι τέτοιο, ο μετέπειτα «Εθνάρχης» της Ελλάδας, Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος εκείνο το χρονικό διάστημα ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας και μέχρι τότε είχε αγωνιστεί με νύχια και με δόντια για την Ένωση;

  
  Μερικές περιπτώσεις δημοσιοποίησης της ιδέας της Ανεξαρτησίας 

                                              2005 - Ηράκλειο.  
Ιδρύεται από τον Μιλτιάδη Τσαγκαράκη, πρώην πιλότο της Ολυμπιακής, η τοπική αεροπορική εταιρία Sky Express, η οποία επέλεξε ως έμβλημά της την σημαία της Κρητικής Πολιτείας. Μετά από διαμαρτυρίες η εταιρία αναγκάστηκε να το αποσύρει και να το αντικαταστήσει (όχι όμως κι απ' τα οχήματά της, ή την σελίδα των online κρατήσεων) 
 
                                        " 18/04/2007 - Παγκρήτιο Στάδιο.
Ένα τεράστιο πανό στο οποίο απεικονίζοταν η σημαία της Κρητικής Πολιτείας και αναγραφόταν η φράση «Ανεξαρτησία 2012», αναρτήθηκε στην κερκίδα κατά την έναρξη της διεξαγωγής του τελικού Κυπέλλου ΕΠΣΗ στο Παγκρήτιο Στάδιο, το οποίο και αποσύρθηκε ύστερα από κινητοποίση της αστυνομίας.  

 
                                             19/04/2007 - Βουλή

Μαθητές σχολείου του Ηρακλείου που επισκέφτηκε τη βουλή, είχαν σταμπάρει στην πλάτη της μπλούζας τη σημαία της Κρητικής Πολιτείας . Ο βουλευτής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ Βασίλης Κεγκέρογλου που τους υποδέχτηκε διευκρίνησε στους μαθητές ότι η συγκεκριμένη σημαία δε συμβολίζει την επανάσταση, αλλά είχε επιβληθεί από τις μεγάλες δυνάμεις στην Κρητική Πολιτεία.  

                                        2007 - Άγιος Νικόλαος
Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας» ανερτήθη σε ιστό και σε εμφανές σημείο της πόλης. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη την 29 Νοεμβρίου του 2007 στον χώρο όπου βρίσκεται το γλυπτό των αδελφών Σωτηριάδη  

 
                                          21-12-2008 Μega

Μια ακόμα αναφορά στην ιδέα της ανεξαρτησίας της «αδικημένης» Κρήτης, έγινε από τον γνωστό Κρητικό δημοσιογράφο, Νίκο Κακαουνάκη, στις 21-12-2008, σε πρωινή εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού Mega. Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος μάλιστα, έδειξε ιδιαίτερη σπουδή στην ανεύρεση του περιβόητου (και ανύπαρκτου) συμφωνητικού, αναδεικνύοντας έτσι, αν μη τι άλλο, το μέγεθος της άγνοιας και της ασχετοσύνης του περί του θέματος, αλλά και της παραπληροφόρησης που οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια ...;


Αλλά και πολλοί σύλλογοι Κρητών ανά την Ελλάδα, στις εθνικές επετείους, παρελαύνουν κρατώντας ως λάβαρο της σημαία της Κρητικής Πολιτείας. 

 
Υπάρχουν και πολλές εταιρίες ξένων κρατών οι οποίες έχουν καταχωρημένη την Κρήτη ως ανεξάρτητο κράτος (όπως τα Καναδικά ταχυδρομεια), οι περισσότερες εκ των οποίων, μετά και από κινητοποιήσεις των ομογενών, έχουν διορθώσει την λανθασμένη (εκ προθέσεως ή όχι;) καταχώρηση. 



      Αιτίες και επιχειρήματα που προβάλουν οι υποστηρικτές της ανεξαρτησίας  

• Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η Κρήτη έχει αυτάρκεια σε αγαθά και μπορεί να σταθεί και μόνη της οικονομικά, οπότε δεν υπάρχει λόγος να βρίσκεται υπό την σκέπη της Ελλάδας. 

• Άλλοι υποστηρίζουν ότι η Κρήτη είναι το αδικημένο παιδί της κι απο τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές (σ.σ. προφανώς αυτοί που έχουν αυτή την άποψη, δεν έχουν πάει σε πραγματικά υποβαθμισμένες και αδικημένες περιοχές, όπως η Θράκη και η Ήπειρος).  

• Υπάρχουν κι αρκετοί που υποστηρίζουν την παντελώς εξωπραγματική κι ανιστόριτη εκδοχή, που επικαλείται τα περί μη ελληνικότητας των Κρητών, ενώ παρουσιάζουν και προωθούν την κρητική διάλεκτο, ως ξεχωριστή γλώσσα από την ελληνική. 

•  Υπάρχουν βέβαια και κάποιες «μετριοπαθείς» (φαινομενικά) φωνές, που διαισθανόμενοι το ουτοπικό περί ανεξαρτησίας και αυτονομίας, προσπαθούν με εύσχημο τρόπο να προωθήσουν ως «Δούρειο Ίππο», το ...;γερμανικό ομοσπονδιακό σύστημα διακυβέρνησης  

• Από τους πιο ένθερμους όμως υποστηριχτές της ανεξαρτησίας είναι οι κάτοικοι περιοχών όπου το παράνομο χρήμα αποτελεί βασικό εισόδημα (π.χ. Μυλοπόταμος), οι οποίοι σίγουρα θα προτιμούσαν μια πιο χαλαρή τοπική αστυνόμευση.  
  
  Όποιος «Κρητικός» δηλώνει ότι δεν είναι Έλληνας, απλά δεν έχει το δικαίωμα να δηλώνει Κρητικός, γιατί η Κρήτη είναι Γη Ελληνική, και αποτελεί αναγκαία συνθήκη για να είναι κάποιος Κρητικός, το να είναι Έλληνας. 
    Ένας ανώνυμος Κρητικός
  
  
  
  Το παρόν βασίστηκε στο άρθρο "Ανεξαρτησία" της Κρήτης. H προβοκάτσια ξεσκεπάζεται, που δημοσιέυτηκε την Δευτέρα, 9 Μαρτίου 2009 στην ιστοσελίδα ΕΘΝΙΚΟ FORUM . 

                                                                                                      

Είμαι Έλληνας ή όχι;

Η ανωτέρω φωτογραφία είναι από θέμα της τουρκικής μειονοτικής εφημερίδας της θράκης Birlik, με θέμα την εθνολογική προέλευση των Ελληνών. Στο εν λόγω άρθρο αναφέρετε ότι οι πραγματικοί Έλληνες οι οποίοι ζουν στην Ελλάδα είναι λιγότεροι από 2,000,000. 

Ειδικά οι 3,500,000 μιγάδες ακαθόριστης προέλευσης είναι ιδιαίτερα αληθοφανές....

Πηγή: ONLINE-PRESS.BLOG                                                                           

* Pizza Hut - Mac Donalds - KFC. Για να γνωρίζεται τι τρώτε.

Πιστεύω ότι όλοι γνωρίζουμε ότι κατανάλωση φαγητών από τις εταιρίες Pizza Hut, Mac Donalds, KFC, δεν είναι και το πιο υγειινό. Αυτό όμως που έμαθα πρόσφατα για τις βάσικές τροφές των μενού τους, είναι πραγματικά τρομακτικό. Και νιώθω πραγματικά τυχερός που δεν υπάρχει καμία από αυτές τις εταιρίες στην περιοχή που ζώ, με αποτέλεσμα να είναι ελάχιστες οι φορές που τίμησα τα φαγητά τους.

Ας δούμε όμως τι ισχύει για αυτές τις εταιρίες.


Pizza Hut

Πιστή αντιγραφή των "μικρών γραμμάτων" που υπάρχουν στο τέλος του καταλόγου της Pizza Hut:

"H μοτσαρέλα είναι κατεψυγμένη. Το πεπερόνι είναι από χοιρινό και βοδινό κρέας, και είναι κατεψυγμένο. Το μοσχάρι είναι προιόν με βάση το μοσχάρι, και το χοιρινό με σκόρδο είναι προιόν με βάση το χοιρινό, το πικάντικο κοτόπουλο είναι προιόν με βάση το κοτόπουλο και είναι προμεγειρεμένα και κατεψυγμένα. Οι πατάτες, τα Mozzarella Sticks και τα Jalapenos είναι προτηγανισμένα και κατεψυγμένα. Οι φτερούγες κοτόπουλου είναι προτηγανισμένες και κατεψυγμένες. Το κοτόπουλο είναι προμαγειρεμένο και κατεψυγμένο. Το τυρί στην Cheezy Crust είναι ανακατεργασμένο. Το λάδι στη sause Vinaigrette είναι ηλιέλαιο. Το λάδι που χρησιμοποιήται στην παραγωγή της ζύμης είναι σογιέλαιο. Τα γλυκά είναι κατεψυγμένα."

Θα καταλάβαιτε παρακάτω την ερμηνεία αυτών...

Mac Donalds

Αν νομίζεις ότι αυτό που τρως στα McDonald's είναι «κιμάς σόγια» ή κρέας αλόγου, αφού διαβάσεις αυτά που ακολουθούν, θα ευχόσουν να είχες φάει τον υγιεινό «κιμά σόγιας» και το μη τοξικό κρέας αλόγου. Σύμφωνα με πηγές εξουσιοδοτημένες από το πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν, προέκυψε πρόσφατα, ότι το κρέας που χρησιμοποιούν τα McDonald's για τα Χάμπουργκερ, προέρχεται από τεράστια «ζώα», χωρίς πόδια και κέρατα , τα οποία τρέφονται μέσω συνδεδεμένων σωλήνων στα στομάχια τους και που στην πραγματικότητα δεν έχουν κόκαλα, αλλά μικρούς χόνδρους που δεν αναπτύσσονται ποτέ. Όποιοι τα έχουν δει, διαβεβαιώνουν ότι είναι πολύ αντιπαθή πράγματα, διότι πέρα από το ότι παραμένουν ακίνητα για όλη τους τη «ζωή», δεν έχουν μάτια, ούτε ουρά και σχεδόν δεν έχουν τρίχωμα (!), στην πραγματικότητα τα κεφάλια τους έχουν το μέγεθος της μπάλας του τένις και το μόνο που διαφαίνεται είναι αυτό που τους έχει μείνει για «στόμα». Η γενετική παραποίηση την οποία έχουν υποστεί, τα έχει μετατρέψει σε άψυχα αντικείμενα με τρομακτική ζελατινώδη εμφάνιση.

Όταν η κυβέρνηση προσπάθησε να τους αναγκάσει να αποσύρουν τις ανακοινώσεις τους που λένε ότι τα χάμπουργκερ τους έχουν βάση βοδινό κρέας, δικαιολογήθηκαν λέγοντας ότι στα λατινικά «βάση βοοειδών» σημαίνει ΠΡΑΓΜΑ, και ότι παράγουν κρέας ΠΡΑΓΜΑ, οπότε ναι, μπορούν να λένε ότι το κρέας που χρησιμοποιούν έχει ΒΑΣΗ ΒΟΟΕΙΔΩΝ. Παρόλο που το επιχείρημά τους δεν στέκει και είναι αρκετά δόλιο, η Οικονομική δύναμη είπε ότι το προσυπογράφει, αφού δωροδοκήθηκαν πολλοί άνθρωποι, σε διαφορετικές θέσεις, σε πολύ υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια. Για αυτό το λόγο, η McDonalds έχει την πολυτέλεια να ανακοινώνει ότι αυτό που βάζουν στα χάμπουργκερ είναι 100% κρέας που έχει ΒΑΣΗ ΒΟΟΕΙΔΗ, δηλαδή κρέας «ΠΡΑΓΜΑ», εκείνων των πραγμάτων που ξέρουν ότι αφήνουν να μεγαλώνουν σε ψευδό-στάβλους και με Διαδικασίες αμφιβόλου ηθικής. Αλλά ΠΟΤΕ δε θα δείτε να υπάρχει καμία επεξήγηση ή ανακοίνωση όπου τα McDonald's να λένε ότι το κρέας που χρησιμοποιούν είναι «Βοοειδών», που είναι η κατάλληλη ονομασία για τον γενικό καθορισμό των ταύρων και των αγελάδων. 


KFC

Tα KFC έχουν εδώ και χρόνια ξεφύγει από την παράδοση. Πολλοί είναι οι άνθρωποι που τρώνε στα KFC με θρησκευτική ευλάβεια. Δεν ξέρουν όμως τι πραγματικά τρώνε. Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης έρευνας για τα KFC που έγινε στο πανεπιστήμιο του Νέου Χαμσαϊρ, ανακαλύφθηκαν ορισμένα ενοχλητικά γεγονότα. Πρώτα από όλα παρατηρήθηκε ότι η εταιρεία άλλαξε το όνομά της. Από Kentucky Fried Chicken (Τηγανιτά Κοτόπουλα Κεντάκι) έγινε KFC. Μπορεί κάποιοι να πουν "Ε και;". 

Αρχικά θεωρήθηκε ότι ήταν λόγω του τρόπου παρασκευής «FRIED» (τηγανιτά). Δεν είναι όμως αυτό. Ο λόγος που μετονομάστηκε σε KFC είναι γιατί δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη λέξη «CHICKEN». Γιατί; Τα KFC δε χρησιμοποιούν «αληθινά κοτόπουλα». Χρησιμοποιούν γενετικά παραποιημένους οργανισμούς. Αυτά που αποκαλούν «κοτόπουλα» διατηρούνται ζωντανά μέσω διασωληνώσεων στο σώμα τους που διοχετεύουν αίμα και θρεπτικές ουσίες στη δομή τους. Δεν έχουν ράμφη, φτερά ούτε πόδια. Η δομή τους έχει περιοριστεί δραματικά ώστε να περιέχει μόνο κρέας. Αυτό είναι πολύ καλό για τα KFC εφόσον δεν έχουν μεγάλο κόστος παραγωγής. Δεν χρειάζεται να τα ξεπουπουλιάζουν, ή να αφαιρούν ράμφος ούτε πόδια. Η κυβέρνηση τους υπέδειξε να αλλάξουν όλα τα μενού τους έτσι ώστε να μην αναφέρεται πουθενά η λέξη «κοτόπουλο». 

Θα πρέπει εδώ να σημειώθει ότι η εταιρία στην Ελλάδα αναφέρει πλέον ότι χρησιμοποιεί Ελληνικά κοτόπουλα. Μάλλον είμαστε τυχεροί. Γιατί στην Αμερική συνεχίζουν να τρώνε προιόντα κοτόπουλου.

 

Το χειρότερο από όλα αυτά, δεν είναι ότι οι ανωτέρω εταιρίες χρησιμοποιούν τη γενετική παραποίηση για να διατηρήσουν μεγαλύτερη την παραγωγή, αλλά ότι αυτό το κρέας, έχει έμμεσες επιπτώσεις στην υγεία. Οι ουσίες και οι τοξίνες που αναπτύσσουν τα «ΠΡΑΓΜΑΤΑ» που εκτρέφουν , προκαλούν με το πέρασμα του χρόνου μη αναστρέψιμες ζημιές στην υγεία.

  Καλή μας όρεξη....                                                                     

                                                                                      

Τι λένε οι ευρωβουλευτές 40 χρόνια μετά από τον Μάη του '68;

Άνθρωποι γύρω από πολεμικό τανκ στην Πράγα, τον Αύγουστο του 1968  

Ο Μάιος του 1968 είναι ακόμη ζωντανός στη μνήμη πολλών Ευρωπαίων. Τότε ξέσπασε μια σειρά διαδηλώσεων στη Γαλλία, οι οποίες οδήγησαν σε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Η "άνοιξη της Πράγας", μια περίοδος πολιτικής απελευθέρωσης, ξεκίνησε στην Τσεχοσλοβακία του Alexander Dub ek. Τον Μάρτιο του ίδιου έτους τα πολωνικά πανεπιστήμια ζήτησαν κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και ελευθερία λόγου. Τι λένε οι ευρωβουλευτές για όλα αυτά; 
 
"Ήμουν 24 ετών και μόλις είχα τελειώσει τις σπουδές μου στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού. Έμενα στο Quartier Latin και περίμενα τη γέννηση της κόρης μου για τις αρχές Ιουλίου. Τον Μάιο ήμουν επομένως περισσότερο θεατής παρά ενεργό μέλος" είπε στην "Πρώτη Σελίδα" η πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (1999-2002) και νυν ευρωβουλευτής Nicole Fontaine.  
 
"Εν μέσω επαναστατικών και συχνά πρωτότυπων σλόγκαν που εκνεύριζαν -και εκνευρίζουν ακόμη και σήμερα- ορισμένους ελιτίστες, ήταν φανερή μια γενική ευθυμία λόγω της πρόκλησης και της ανατροπής μιας γαλλικής κοινωνίας, της οποίας τα κοινωνικά ή τα ηθικά πρότυπα έμοιαζαν αρχαϊκά και ανυπόφορα για τη νεολαία" θυμάται η ευρωβουλευτής από την Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Ευρωπαίων Δημοκρατών. "Ο Μάης του '68 είχε ως αποτέλεσμα μια κάθαρση. Χωρίς αυτόν, τα ήθη θα είχαν προφανώς εξελιχθεί, αλλά όχι τόσο ομαλά", συμπλήρωσε η Γαλλίδα ευρωβουλευτής. 
 
Στις δύο πλευρές του...Μάη
 
Ο Milan Horα ek (ευρωβουλευτής από την Ομάδα των Πρασίνων/Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας) μετανάστευσε το 1968 από την Τσεχοσλοβακία στην ανατολική Γερμανία. Εκεί έγινε μέλος ενός "εναλλακτικού" φοιτητικού κινήματος της Φραγκφούρτης. Ο ευρωβουλευτής από τη Γερμανία μας διηγήθηκε τη ζωή του στις δύο πλευρές του κινήματος του '68.
 
"Ως πολιτικοί πρόσφυγες από την Τσεχοσλοβακία, βρήκαμε στήριξη από αυτούς που απέρριψαν τόσο τον καπιταλισμό όσο και τον κομμουνισμό. Ήμασταν βέβαια λιγότερο ενθουσιώδεις για τον αριστερό ιδεαλισμό ορισμένων ακτιβιστών, επειδή είχαμε δει πώς είναι ο σοσιαλισμός στην πραγματικότητα. 
 
Τα γεγονότα του '68 στη Γερμανία αποτέλεσαν την απαρχή μιας εξέλιξης, στα πλαίσια της οποίας σήμερα είναι για παράδειγμα αποδεκτό να υπάρχουν ομοφυλόφιλοι δήμαρχοι σε μεγάλες πόλεις. Στο Αμβούργο διαπραγματεύτηκε επίσης για πρώτη φορά ένας συνασπισμός μεταξύ του κόμματος των οικολόγων και των συντηρητικών. Επιπλέον, τα βασικά πρόσωπα που διαπραγματεύθηκαν τη συμφωνία του Αμβούργου ήταν γυναίκες. Όλα αυτά έχουν τις ρίζες τους στα γεγονότα του 1968. Πριν από το έτος αυτό, η δημόσια ζωή ήταν πολύ πιο συντηρητική και τα πράγματα αυτά θα ήταν αδιανόητα" μας εκμυστηρεύθηκε ο κ. Horα ek. 
 
Κοινός παρονομαστής η ελευθερία
 
Στη γειτονική Πολωνία η άνοιξη του 1968 βρήκε τους φοιτητές να διαδηλώνουν ενάντια μιας κομμουνιστικής κυβέρνησης που τασσόταν υπέρ μιας πολιτικής μεταρρύθμισης και περισσότερης ελευθερίας λόγου. Ο BronisBaw Geremek, ευρωβουλευτής από την Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη και ιστορικός, μας είπε ότι "είναι δύσκολο να βρει κανείς έναν κοινό παρονομαστή" για τα γεγονότα του'68 στη Δύση (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία), στην ανατολική Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, πιστεύει ότι αν και οι λεπτομέρειες διέφεραν, "εν τέλει όλα τα κινήματα αφορούσαν την ελευθερία". 
 
Μιλώντας για τα γεγονότα του '68 στην Πολωνία και το μεταγενέστερο κίνημα "Αλληλεγγύη", ο κ. Geremek είπε ότι "το 1968 ήταν για την Πολωνία απλώς μια πρωτοβουλία των διανοουμένων που δεν υποστήριζαν άλλες κοινωνικές ομάδες, ιδίως οι εργάτες". Η εμπειρία του 1968 ήταν αργότερα εμφανής στην "Αλληλεγγύη" και κατά τη γνώμη του "κυρίως αρνητική". Ωστόσο, ο Πολωνός ευρωβουλευτής πιστεύει ότι το 1968 "ξύπνησε" την κοινωνία και οδήγησε τελικά στην πτώση του σοβιετικού συστήματος. 
 
Το 1968 ανήκει στην ιστορία
 
Τέσσερις δεκαετίες μετά από το 1968, είναι φανερό ότι το έτος αυτό σημάδεψε την ευρωπαϊκή ιστορία, αν και πήρε διαφορετική μορφή σε κάθε μια από τις πλευρές του σιδηρούν παραπετάσματος και ποικίλε σημαντικά από χώρα σε χώρα. Οι αλλαγές αυτές έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην οικοδόμηση της σημερινής επανενωμένης Ευρώπης, το πνεύμα της οποίας αντιπροσωπεύει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η συζήτηση θα συνεχιστεί για το ακριβές είδος της κληρονομιάς του 1968, αν και μερικοί υποστηρίζουν ότι ήρθε η ώρα να προσηλωθούμε στο μέλλον αντί για το παρελθόν.
 
O Daniel Cohn-Bendit, ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες φοιτητικού κινήματος της περιόδου και νυν μέλος της Ομάδας των Πρασίνων/Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας, πιστεύει ότι το 1968 θα πρέπει επιτέλους να "αρχειοθετηθεί". Στις 15 Απριλίου ο Γερμανός ευρωβουλευτής είπε χαρακτηριστικά: "Το 1968 έγινε μια φορά κι έναν καιρό... Η συνεχής αναζωογόνηση της συζήτησης ως προς το θέμα αυτό δεν θα μας οδηγήσει πουθενά. Το '68 άλλαξε τον κόσμο, είτε σας αρέσει είτε όχι. Σήμερα όμως η κοινωνία είναι διαφορετική και επομένως χρειαζόμαστε μια διαφορετικού είδους συζήτηση". 
 
΄Aρθρο πρωτοδημοσιευμένο στις 16 Μαΐου 2008.


Πηγή: Ευρωπαικό κοινοβούλιο

                                                                                           

Έχετε μήνυμα... και όχι μόνο στον υπολογιστή!

Καθώς εξετάζαμε την αλληλογραφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την περασμένη εβδομάδα, η προσοχή μας έπεσε σε ένα γράμμα που έστειλε ένας ταχυδρόμος (που εργάζεται στο Κοινοβούλιο) προς την ξαδέρφη του στη Θεσσαλονίκη, που είναι επίσης ταχυδρόμος. Είχαμε σκοπό να συντάξουμε ειδικό άρθρο για τις εξελίξεις στον τομέα των ταχυδρομικών υπηρεσιών, αλλά αποφασίσαμε να σας παραθέσουμε το γράμμα του ταχυδρόμου που τα λέει όλα...  

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Rue Wiertz
Βρυξέλλες
Βέλγιο
 
Αγαπημένη μου Ειρήνη,
 
Συγνώμη που δεν σου έγραψα τόσο καιρό! Νομίζω ότι τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν στο γάμο του Νεόφυτου και της Όλγας πριν από δύο χρόνια... και, αν δεν κάνω λάθος, ο Νεόφυτος έχει ξαναπαντρευτεί στο μεταξύ! 
 
Σκέφτηκα να σου γράψω τώρα για να σου πω όλες τις εξελίξεις από πρώτο χέρι, μια που είσαι όχι μόνο ξαδέρφη αλλά και συνάδερφος! Υποθέτω ότι έχεις μάθει ότι πολλά πράγματα άλλαξαν στον τομέα των ταχυδρομικών υπηρεσιών από τις 31 Ιανουαρίου....
 
Μη μου πεις ότι δεν έχεις υπόψη σου τι έγινε! Οι ευρωβουλευτές ψήφισαν υπέρ της απελευθέρωσης των ταχυδρομικών αποστολών -ακόμη και κάτω των 50 γραμμαρίων, όπως είναι τα γράμματα που στέλνουμε στη γιαγιά την Άννα τα Χριστούγεννα ή στα γενέθλια του θείου του Νίκου.
 
Κάποιοι ευρωβουλευτές βέβαια ανησυχούσαν για τις συνέπειες της απελευθέρωσης για τα 5,2 εκατομμύρια (ναι, καλά διάβασες!) των εργαζομένων στα ταχυδρομεία -ευτυχώς που κάποιος μας σκέφτεται και εμάς! Φυσικό είναι να διακυβεύονται πολλά συμφέροντα, μια και πρόκειται για αγορά 88 δισεκατομμυρίων ευρώ! Δε χρειάζεται να σου πω πόσο δουλεύουν οι Ευρωπαίοι ταχυδρόμοι, ξέρεις ήδη ότι όλοι μαζί παραδίδουμε συνολικά 135 δισεκατομμύρια γράμματα το χρόνο!
 
Όσον αφορά τη Γιάννα, την Ελένη και την Εύα που μένουν στα νησιά, μην ανησυχείς: ούτε θα λαμβάνουν στο εξής λιγότερα γράμματα ούτε θα χρεωθούν παραπάνω για τις ταχυδρομικές υπηρεσίες! Οι ευρωβουλευτές διαβεβαιώνουν ότι η αλληλογραφία θα εξακολουθήσει να παραδίδεται 5 μέρες την εβδομάδα, σε όλη την χώρα και ότι τα γραμματόσημα δεν θα ακριβύνουν. Το είπε ο ίδιος ο Markus Ferber, ο άνθρωπος που συνέταξε τη σχετική έκθεση για το Κοινοβούλιο τον περασμένο Δεκέμβριο. "Με τους νέους κανόνες, θα μπορούμε να παραδίνουμε την αλληλογραφία ακόμη και στα απόμακρα μέρη και να είμαστε σίγουροι ότι θα φτάσει", είπε χαρακτηριστικά ο ευρωβουλευτής.
 
Όσο για το μέλλον μας μην ανησυχείς: οι ευρωβουλευτές υπερασπίστηκαν τα δικαιώματά μας· δεν πρόκειται να μείνουμε άνεργοι! Την περασμένη εβδομάδα μάλιστα παρακολούθησα την Ολομέλεια από το Διαδίκτυο (μέσω του συνδέσμου "EP Live" που υπάρχει στον ιστότοπο του Κοινοβουλίου) και είδα με τα ίδια μου τα μάτια ευρωβουλευτές να τονίζουν τα πλεονεκτήματα της απελευθέρωσης των ταχυδρομικών υπηρεσιών και να λαμβάνουν υπόψη τους τα συμφέροντα των κατοίκων των βουνών ή των απόμερων νησιών.
 
Πότε θα γίνουν όλες αυτές οι αλλαγές; Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλει από του χρόνου, αλλά εδώ στο Κοινοβούλιο λένε μέχρι το 2011. Η προθεσμία για το άνοιγμα της αγοράς ορίστηκε τελικά για τις 31 Δεκεμβρίου 2010, δηλαδή δύο χρόνια αργότερα σε σχέση με την πρόταση της Κομισιόν. Τα 12 νέα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου, καθώς και κράτη μέλη με ιδιαίτερα δύσκολη τοπογραφία, όπως η Ελλάδα, θα έχουν στην διάθεσή τους επιπλέον δύο χρόνια για να προετοιμάσουν το έδαφος (και εμάς!).
 
Η θεία η Ελευθερία που ζει στην Στοκχόλμη και ο παππούς ο Παύλος που είναι στο Μόναχο δεν θα δουν βέβαια διαφορά, καθώς σε πέντε χώρες η απελευθέρωση των ταχυδρομικών υπηρεσιών είναι ήδη γεγονός...
 
Να μην ξεχάσω να σε ευχαριστήσω για τα ωραία χριστουγεννιάτικα δώρα που μου έστειλες! Το πακέτο έφτασε με κούριερ (ξέρεις ότι τα μεγάλα δέματα μπορούν ήδη να φτάσουν με ιδιωτικές υπηρεσίες, έτσι δεν είναι;)
 
Ελπίζω να λάβεις το γράμμα μου σύντομα και να μου στείλεις γρήγορα τα νέα σου!
 
Πολλά φιλιά,
 
Γιάννης
ο αγαπημένος ξάδερφος και συνάδερφός σου που μάχεται κάθε μέρα με τα γράμματα που φτάνουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!
 
ΥΓ: Μην ξεχάσεις να στείλεις κάρτες για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου την επόμενη εβδομάδα! 
 

΄Aρθρο πρωτοδημοσιευμένο στις 7 Aπριλίου 2008.

Πηγή: Ευρωπαικό κοινοβούλιο

                                                                                                      

Πώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχασε τη μάχη της ονομασίας των Σκοπίων και παρέδωσε το όνομα Μακεδονία

Το ακόλουθο κείμενο, προέρχεται από ομιλία του κ. Κρις Σπύρου, Πρώην Πρόεδρου του Δημοκρατικού Κόμματος της Πολιτείας, Νιου Χάμσαϊρ, ΗΠΑ, για το Μακεδονικό ζήτημα, στην εκδήλωση της «Ένωσης των Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων».


Γνώρισα την Μακεδονία από τα λίγα χρόνια που πήγα σχολείο στην Ελλάδα. Έφυγα για την Αμερική 13 ετών πριν από 48 χρόνια. Έμαθα για την Μακεδονία από τον παππού μου τον Θανάση Σπύρου, ο οποίος άφησε την γυναίκα του έγκυο το 1910, με τον πατέρα μου στην κοιλιά της, και έφυγε για την Αμερική. Πήρε τρία παιδιά μαζί του και άφησε πίσω στο χωριό άλλα 4 παιδιά με τη γιαγιά μου την Ελένη. Έμαθα για την Μακεδονία από αυτόν τον παππού που δύο χρόνια μετά την άφιξή του στην Αμερική ξαναγύρισε στην Ελλάδα να πολεμήσει για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και των άλλων κατεχομένων εδαφών από τους Τούρκους. Έξι (6) ολόκληρα χρόνια πολέμησε και δεν ξαναείδε ποτέ τα τρία παιδιά του που άφησε στην Αμερική.
Ξέρω τους Μακεδόνες από τον πατέρα μου τον Κώστα που πολέμησε στην Μακεδονία, στο Ιταλικό μέτωπο και τραυματίας μας διηγιόταν χρόνια μετά για «τα μεγάλα νταούλια» που παίζανε οι Μακεδόνες όταν αυτός έπαιζε το μαντολίνο του στο μέτωπο. Με καμάρι μας έδειχνε φωτογραφίες και μας έλεγε για την φιλοξενία που τους προσέφεραν οι Έλληνες της Μακεδονίας. Το Μακεδονικό το έμαθα από το Νίκο Μάρτη, τον Βαγγέλη Κωφό, και τον Στέλιο Παπαθεμελή, τρεις έξοχους Έλληνες Μακεδόνες που έχουν κάνει αγώνες για την Μακεδονία. Από τα ντοκουμέντα που θα δείξω απόψε θα δείτε πως για πρώτη φορά μετά το 1993 απεφάσισα να μιλήσω δημόσια για όσα ξέρω για το Μακεδονικό και δέχτηκα την πρόσκληση των Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων να συμμετέχω στην αποψινή συζήτηση.
Δέχτηκα την πρόσκληση γιατί ακούω δεξιά και αριστερά να με ρωτούν γιατί εμείς οι Ελληνοαμερικανοί αφήσαμε τον σημερινό Πρόεδρο Τζόρτζ Μπους να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία. Δεν άντεξα πια..Είπα στον εαυτό μου, η αλήθεια και η πραγματικότητα πρέπει να ειπωθεί και να αναδειχθεί. Το πρώτο βάπτισμα του πυρός για το Μακεδονικό το πήρα πριν διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία όταν το 1986 έμαθα από τον πρώην Έλληνα υπουργό Νίκο Μάρτη ότι το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ είχε εκδώσει εγκυκλοπαίδεια με τίτλο «Εγκυκλοπαίδεια του Χάρβαρντ για τις Αμερικανικές Εθνότητες». Στην εγκυκλοπαίδεια αυτή ο Καθηγητής και συγγραφέας Στέφαν Θέρνστρομ υποστηρίζει ότι υπάρχει Μακεδονική μειονότητα στις ΗΠΑ πέραν των Ελλήνων μεταναστών της Μακεδονίας.
Γράφει συγκεκριμένα η εγκυκλοπαίδεια του Χάρβαρντ ότι «ενώ στο παρελθόν μερικοί Μακεδόνες μετανάστες, έλεγαν ότι έχουν Ελληνική καταγωγή, σήμερα οι περισσότεροι νιώθουν ελεύθεροι να αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες» χωρίς τον φόβο ύπαρξης αντιποίνων από την Ελληνική κυβέρνηση». Έγιναν μεγάλοι αγώνες ν' αλλάξουμε το κείμενο της εγκυκλοπαίδειας χωρίς καμιά βοήθεια από την επίσημη Ελληνική πολιτεία.
Το 1992 προέκυψε πια το Μακεδονικό όπως το ξέρουμε σήμερα. Μετά το δημοψήφισμα της Νοτιοσλαβίας (των Σκοπίων), στις 7 Σεπτεμβρίου 1991, για κήρυξη ανεξάρτητου Κράτους με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», συνέβησαν τα ακόλουθα: Στις 16 Δεκεμβρίου 1991, το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ευρώπης ψήφισε ομόφωνα ότι δεν θα αναγνωρίσουν όνομα για τη Νοτιοσλαβία που μπορεί να έχει «εδαφικές διεκδικήσεις στο μέλλον». Στις 2 Φεβρουαρίου 1992, οι Υπουργοί εξωτερικών της ΕΟΚ ανέθεσαν στον τότε Υπουργό Εξωτερικών της Πορτογαλίας Joγo de Deus Pinheiro να προτείνει λύση για το αίτημα αναγνώρισης της Νοτιοσλαβίας. Μετά από μερικούς μήνες διαπραγματεύσεων ο κύριος Πινεϊρο πρότεινε το όνομα «Nova Macedonia». Η πρότασις Πινεϊρο απορρίφθηκε από το Συμβούλιο Αρχηγών της Ευρώπης (ΕΟΚ) γιατί περιείχε το όνομα «Μακεδονία». Στις 13 Απριλίου 1992, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής κάλεσε σε σύσκεψη το Συμβούλιο των Ελλήνων Πολιτικών Αρχηγών να πάρει θέση για την ονομασία και την αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας ως νέου κράτους.
Μετά την συνάντηση των Αρχηγών ο Πρέσβης παρά τω Προέδρω Πέτρος Μολυβιάτης, ο σημερινός Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, διάβασε για τις τηλεοράσεις και τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης το ακόλουθο ανακοινωθέν: «Η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνον εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου '91 με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη «Μακεδονία». Στις 27 Ιουνίου 1992 οι ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης ψήφισαν ομόφωνα και συμφώνησαν με την Ελληνική θέση ότι θα αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως ανεξάρτητο κράτος «μόνον εάν η ονομασία δεν περιέχει τη λέξη "Μακεδονία"».
Στις 7 Ιουνίου 1992, ο Αμερικανός ιστορικός και αρθρογράφος Johann Fink δημοσίευσε άρθρο στην αλυσίδα 300 και πλέον εφημερίδων του "Scripps Howard News Service"στο οποίο άρθρο έλεγε και τα εξής: «Η Μακεδονία, η φτωχότερη από τις πρώην δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας, που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της, είναι και πάλι ελεύθερη έπειτα από είκοσι δύο αιώνες κατοχής από ξένους. Τώρα υπάρχει ανησυχία ότι η πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, επί πολλά χρόνια εκρηκτική ύλη σε πυριτιδαποθήκη, είναι πιθανόν να αποτελέσει και πάλι το μήλον της έριδος ανάμεσα στις γείτονες χώρες, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα, την Αλβανία και τη Σερβία. Η σημαντικότερη αμφισβήτηση της εθνικής της κυριαρχίας προέρχεται από την Ελλάδα. Η Αθήνα, που περιγράφει υποτιμητικά τη Μακεδονία ως «ψευτο-δημοκρατία», αντιτίθεται στη χρήση του ονόματος Μακεδονία ως εθνικού ονόματος για τη νεοσύστατη δημοκρατία, επισημαίνοντας ότι η ονομασία αυτή είναι ταυτόσημη με την ονομασία της διοικητικής περιφέρειας που βρίσκεται στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας και αποτελούσε τμήμα της ιστορικής Μακεδονίας μέχρι το 1913. Ως μέλος διαφόρων διεθνών οργανισμών, η Αθήνα έχει τελικά απομονώσει τη Μακεδονία από τη διεθνή κοινότητα».
Κυρίες και κύριοι, έχετε ξανακούσει τέτοιες ηλιθιότητες να λέγονται από ιστορικούς; Αυτός ο κύριος ισχυρίζεται ότι εδώ και δύο χιλιάδες διακόσια χρόνια υπήρχε κράτος Μακεδονία, οι κάτοικοί του οποίου ήταν Σλάβοι, όπως και ο ένδοξος βασιλεύς του ο Μέγας Αλέξανδρος. Τι κακό πράγμα η άγνοια!
Στις 2 Οκτωβρίου 1992 ο τότε υποψήφιος για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Κυβερνήτης Μπίλ Κλίντον (Bill Clinton) έκανε την επίσημη γραπτή δήλωση με τίτλο: «ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΛΙΝΤΟΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ». Είπε ο κ. Κλίντον: «Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με την οποία η νοτιότερη πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος υπό τον όρο να μην περιλαμβάνεται στην ονομασία της η λέξη «Μακεδονία». Πολλοί Αμερικανοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν το πρόβλημα που προκύπτει από τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία».Περί τα τέλη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η χρήση αυτού του ονόματος για το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας χαρακτηρίστηκε από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της χώρας μας «ως προκάλυμμα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας» ενώ θα μπορούσε, επίσης, να αποτελέσει και πάλι πηγή αποσταθεροποίησης και διαμάχης. Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Εάν το νέο αυτό κράτος επιθυμεί την αναγνώριση της Αμερικής, θα πρέπει κατ΄ αρχάς να δεχθεί τις αρχές της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι, να ικανοποιήσει τις γείτονες χώρες και την παγκόσμια κοινότητα όσον αφορά τις προθέσεις του, ότι δηλαδή είναι ειρηνικές και σύμφωνες με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία απορρίπτει τη χρήση του ονόματος Μακεδονία. Η Κυβέρνηση Κλίντον θα υπερασπιστεί αυτές τις αρχές και θα διασφαλίσει την ικανοποίηση των νόμιμων συμφερόντων της Ελλάδας». Την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου του 1992 ο Μπιλ Κλίντον εκλέχτηκε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής κερδίζοντας τις εκλογές από τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους.
Λίγες μέρες μετά άρχισε ένας μαραθώνιος αγώνας να αποτραπεί η έντονη και πιεστική προσπάθεια της απερχόμενης κυβέρνησης Τζορτζ Μπους να αναγνωρίσει τη Νοτιοσλαβία (τα Σκόπια) ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Τι έγινε τότε ...; Μετά την ήττα των εκλογών από τον Μπιλ Κλίντον ο Τζορτζ Μπους έστειλε τον Υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Λόρενς Ήγκελμπέργκερ (Lawrence Eagleburger) στην Ευρώπη προκειμένου να πείσει τις Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις να αλλάξουν θέση που ομόφωνα είχαν πάρει στις 27 Ιουνίου 1992 και να αναγνωρίσουν μαζί με τις ΗΠΑ το νέο κράτος των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Φαίνεται ότι ο Πρόεδρος Μπους προσπάθησε να εκπληρώσει την προεκλογική του υπόσχεση στους Σκοπιανούς των ΗΠΑ, οι οποίοι συνέβαλαν σημαντικά στην αποτυχημένη προεκλογική του προσπάθεια. Επιστρατεύτηκα από την τότε Ελληνική Κυβέρνηση να βοηθήσω σαν ένας από τους «παράγοντες της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας». Εκείνη την εποχή είχα την ιδιότητα του Προέδρου του Δημοκρατικού κόμματος στην Πολιτεία του Νιου Χάμσαϊρ, την πιο σημαντική πολιτεία της Αμερικής όσον αφορά στις Προεδρικές Εκλογές, και μόλις είχα εκλεγεί Πρόεδρος των Εκλεκτόρων του Μπιλ Κλίντον στην ίδια πολιτεία. Στόχος ήταν να μην μπορέσει η Αμερικανική Κυβέρνηση πριν τη λήξη της θητείας της στις 20 Ιανουαρίου 1993 να πείσει τους Ευρωπαίους και ιδιαίτερα το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών να αναγνωρίσουν το νέο αυτό κράτος ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αυθαίρετη αναγνώριση από την κυβέρνηση της Αμερικής θα ήταν άσχετη εφόσον η κυβέρνηση Μπους ήταν πλέον μεταβατική. Στην Αθήνα συναντήθηκα στο Γραφείο του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον κ. Πέτρο Παπαγεωργίου, πολιτικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού και μερικές μέρες αργότερα με τον κ. Λουκά Τσίλα, τότε σύμβουλο του Πρωθυπουργού για θέματα ασφαλείας. Λίγους μήνες αργότερα ο κ. Τσίλας διορίστηκε Πρέσβης της Ελλάδος στις Ηνωμένες Πολιτείες από την Ελληνική Κυβέρνηση.
Επίσης για το ίδιο θέμα συναντήθηκα και με την κα. Ντόρα Μπακογιάννη, τότε υπουργό πολιτισμού. Ο κ. Παπαγεωργίου, ο κ. Τσίλας και η κα. Μπακογιάννη τόνισαν την σπουδαιότητα του να αποτραπεί η προσπάθεια της απερχόμενης Κυβέρνησης Μπούς να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ζήτησαν από μένα να βοηθήσω και με τους συμβούλους και συνεργάτες του Μπιλ Κλίντον αλλά και με την ηγεσία της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας και ιδιαίτερα τα στελέχη του Δημοκρατικού κόμματος που συνέβαλαν στην εκλογή του νέου Προέδρου Μπιλ Κλίντον. Δέχτηκα να βοηθήσω και πραγματικά μετά από μια σκληρή προσπάθεια και με την βοήθεια του Μαϊκλ Δουκάκη και πολλών άλλων συναδέλφων στην Αμερική κατορθώσαμε να αποτρέψουμε την προσπάθεια του Τζορτζ Μπους. Στην Αμερική συναντήθηκα με τον Μάικλ Δουκάκη έναν από τους πιο στενούς πολιτικούς φίλους και υποστηρικτές του Μπίλ Κλίντον. Ενημέρωσα τον Μάικλ Δουκάκη για το σημαντικό θέμα της αναγνώρισης της Νοτιοσλαβίας από τις ΗΠΑ με ονομασία που περιείχε το όνομα «Μακεδονία»και του ζήτησα να συμμετάσχει στην προσπάθεια να σταματήσουμε την Κυβέρνηση Μπούς.
Ο Μάικ Δουκάκης συμφώνησε να έρθει σε επαφή με τον Άντονι Λέικ (Anthony Lake) και την Μαντλίν Ολμπράιτ (Madeleine Albright). Ο Λέικ και η Ολμπράιτ ήταν κορυφαίοι σύμβουλοι του Μπιλ Κλίντον για θέματα Εξωτερικής πολιτικής και Εθνικής Ασφάλειας στην Προεδρική του εκστρατεία του 1992. Ο Άντονι Λέικ διορίστηκε Σύμβουλος Ασφαλείας του Προέδρου Κλίντον στο Λευκό Οίκο και η Μαντλίν Ολμπραϊτ έγινε Πρέσβης της Κυβέρνησης Κλίντον στα Ηνωμένα Έθνη και αργότερα Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ενημέρωσα επίσης πολλούς ακόμη επιφανείς Ελληνοαμερικανούς πολιτικούς ηγέτες, όπως τον Φιλ Αγγελίδη, τότε Πρόεδρο του ισχυρού Δημοκρατικού κόμματος της Καλιφόρνιας με περισσότερα από έξι (6) εκατομμύρια δημοκρατικά μέλη όπως και τον Μάικ Πάνος, Πρόεδρο του Δημοκρατικού κόμματος της Πολιτείας Ιντιάνα. Όλοι τους συμφώνησαν να βοηθήσουν.
Με σκληρή επιμονή και με τη βοήθεια πολλών άλλων Ελληνοαμερικανών οι οποίοι ήταν κοντά στον Μπιλ Κλίντον καταφέραμε να σταματήσουμε την προσπάθεια της κυβέρνησης Μπους να φέρει το θέμα της αναγνώρισης στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για ψήφισμα, παρότι ο Ήγκελμπέργκερ προσπάθησε να το κάνει ακόμη και στις 19 Ιανουαρίου 1993 μια μέρα πριν από την ορκωμοσία του Μπιλ Κλίντον.
Πρέπει να προσθέσω εδώ ότι στη χρονική αυτή διάρκεια συναντήθηκα αρκετές φορές με τους Συμβούλους του τότε Έλληνα Πρωθυπουργού και πέρασα και τα Χριστούγεννα του '92 και την Πρωτοχρονιά του 1993 στην Αθήνα. Συνέβαλα επίσης και στην προετοιμασία του τότε Έλληνα Υφυπουργού Εξωτερικών Ανδρέα Ανδριανόπουλου, ο οποίος ταξίδευε στη Νότιο Αμερική σε μια αποστολή να ζητήσει υποστήριξη από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και από την Ελληνοαμερικανική ηγεσία ενάντια στην προσπάθεια της Κυβέρνησης Μπους. Στο υπόμνημά μου προς τον κ. Τσίλα με ημερομηνία 31/12/1992 πρότεινα στις Ηνωμένες Πολιτείες ο κ. Ανδριανόπουλος να έρθει σε επαφή με τους Μάϊκλ Δουκάκη, Πολ Τσόγκα, Φιλ Αγγελίδη, Μάικ Πάνο, Άγγελο Τσακόπουλο, Νικ Μητρόπουλο και Τζορτζ Στεφανόπουλο. Στο υπόμνημά μου συμπεριέλαβα τα τηλέφωνα σπιτιού και τα προσωπικά τηλέφωνα του καθενός τους.
Όπως αργότερα αποδείχτηκε δεν ξέραμε πολλά για το τι ακριβώς συνέβαινε με το Μακεδονικό θέμα. Είναι τώρα όμως ξεκάθαρο ότι η τότε Ελληνική Κυβέρνηση εργαζόταν με αντιφατικές στρατηγικές. Δημόσια και επίσημα η Ελληνική Κυβέρνηση εργαζόταν να αποτρέψει την Κυβέρνηση Μπους να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Παρασκηνιακά όμως η Ελληνική Κυβέρνηση συζητούσε ένα σύνθετο όνομα που θα ήταν κάπως παραδεκτό και θα είχε λιγότερο πολιτικό κόστος.
Eίναι τώρα προφανές ότι αυτή η στρατηγική εφαρμόστηκε παρασκηνιακά για αρκετό χρονικό διάστημα από τον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό. Ακούστε τι είπε σε μια πρόσφατη δήλωσή του ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος Αντώνης Σαμαράς, στην εκπομπή «Οι φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά στο τηλεοπτικό κανάλι "MEGA" στις 16/11/2004: «Εκείνη την στιγμή στη σύσκεψη αυτή (6 Μαρτίου) ενόψει του γεγονότος ότι εγώ έπρεπε σε τρεις ημέρες να πάω στις Βρυξέλλες να συζητήσω με Μπέικερ και Υπουργούς των Εξωτερικών, ο Μητσοτάκης λέει πρέπει να έχουμε μια δεύτερη γραμμή άμυνας. Τι θα γίνει εάν οι Αμερικανοί δεν θελήσουν να αναγνωρίσουν αυτό το οποίο έχουν αναγνωρίσει οι Ευρωπαίοι, τους τρεις όρους; Μα δεν υπάρχει περίπτωση να μην το δεχθούν παρά εάν εμείς δεν δώσουμε την μάχη. Μου λέει δεν σου κρύβω, παρουσία των άλλων, ότι εγώ το θέμα του ονόματος δεν το θεωρώ σημαντικό. Λέω τότε κύριε Πρόεδρε, μου λέτε αυτό που έχετε πει στον Ελληνικό λαό, αυτό που έχει αποφασίσει το Συμβούλιο των πολιτικών Αρχηγών, αυτό το οποίο λέτε εσείς προς τον Ελληνικό λαό, άλλο τι μας λέτε εδώ, να βγω εγώ και να πω τα αντίθετα στο εξωτερικό; Πώς θα το κάνω; Πηγαίνω έξω και, κύριε Παπαχελά, ποτέ δεν έχω αισθανθεί τόσο άσχημα και δεν θα ήθελα ποτέ άλλος Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών να αισθανθεί το ίδιο άσχημα. Έγινα περίγελος. Με ρωτούσε ο κύριος Ντελόρ με υπονοούμενα, με ρωτούσε ο κύριος Ποστ του Λουξεμβούργου, με ρωτούσε ο Γκένσερ, με ρωτούσε ο κύριος Κόλινς της Ιρλανδίας και μου λέγανε, καλά Αντώνη, εδώ μας λες άλλα και μαθαίνουμε από το κέντρο ότι άλλη είναι η γραμμή. Είχανε ήδη αρχίσει οι διαρροές ότι μην ακούτε τον Σαμαρά, αυτός έχει την θέση όνομα, εμάς δεν μας νοιάζει».
Φαίνεται λοιπόν πια ξεκάθαρα ότι όταν εμείς αγωνιζόμασταν να αποτρέψουμε την Κυβέρνηση Μπους, η Ελληνική Κυβέρνηση συζητούσε με άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να βρουν τρόπο να αποφύγουν αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας σαν νέο κράτος από την Ενωμένη Ευρώπη. Ο μόνος άλλος φορέας ήταν τα Ηνωμένα Έθνη! Έτσι και έγινε.
Στις 22 Ιανουαρίου 1993, δύο μέρες μετά την ορκωμοσία του Μπιλ Κλίντον και πριν τελειώσουν οι τελετές ορκωμοσίας στην Ουάσιγκτον η κυβέρνηση των Σκοπίων έκανε επίσημη αίτηση στα Ηνωμένα Έθνη να αναγνωριστεί η Νοτιοσλαβία ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Πώς και γιατί αποφάσισε η κυβέρνηση των Σκοπίων να παρακάμψει την Ενωμένη Ευρώπη;
Δύο μέρες αργότερα στις 24 Ιανουαρίου 1993 τρεις μεγάλες χώρες της Ενωμένης Ευρώπης η Αγγλία, η Γαλλία και η Ισπανία με τη σύμφωνη γνώμη της Ελληνικής κυβέρνησης πρότειναν αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας από τα Ηνωμένα Έθνη με μια δήθεν συμβιβαστική ονομασία. Πρότειναν αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας με το όνομα «Πρώην-Γιουγκοσλαβική-Δημοκρατία-της Μακεδονίας» FYROM. Πώς και γιατί αποφάσισαν οι τρεις αυτές κυβερνήσεις να κάνουν την επίσημη αυτή «συμβιβαστική» πρόταση στα Ηνωμένα Έθνη; Μήπως είχαν ψηφίσει οι ηγέτες της Ευρώπης να αλλάξουν στάση και να αναγνωρίσουν τα Σκόπια με όνομα που περιείχε την λέξη Μακεδονία; Ασφαλώς όχι. Το κάνανε εν ονόματι της Ενωμένης Ευρώπης; Ασφαλώς όχι!!
Φαίνεται ότι όλα είχαν προσυμφωνηθεί παρασκηνιακά. Η Ελληνική Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση των Σκοπίων και οι Ευρωπαίοι τα είχαν βρει για μια σύνθετη ονομασία η οποία περιέχει τη λέξη «Μακεδονία» . Αυτό που παρέμεινε σε εκκρεμότητα ήταν η θέση του Μπίλ Κλίντον. 
Τι έγινε όμως με την ομόφωνη απόφαση των πολιτικών ηγετών της Ελλάδος; Τί έγινε η περίφημη δήλωση του Πέτρου Μολυβιάτη εν ονόματι του Συμβουλίου των Ελλήνων πολιτικών Αρχηγών ότι η Ελλάδα δεν θα αναγνωρίσει τα Σκόπια εάν η ονομασία περιέχει την λέξη «Μακεδονία»; Είχαν αλλάξει στάση οι Έλληνες πολιτικοί ηγέτες; Ασφαλώς όχι!!
Το θέμα Κλίντον όμως ήταν το πιο σοβαρό. Ο Μπίλ Κλίντον είχε δεσμευτεί στους Ελληνοαμερικανούς υποστηρικτές του και ο Κλίντον θα τηρούσε την δέσμευσή του. Γι' αυτό είμαι απόλυτα σίγουρος. Επομένως οι αρχιτέκτονες της συμβιβαστικής λύσης ρισκάρανε το βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας από την Κυβέρνηση Κλίντον εάν προτείνανε αναγνώριση των Σκοπίων με ονομασία που περιείχε την λέξη «Μακεδονία». Μόνον οι Ελληνοαμερικανοί ηγέτες μπορούσαν να αποδεσμεύσουν τον Μπίλ Κλίντον. Εξάλλου αυτοί τον δέσμευσαν στις 3 Οκτωβρίου 1992. Έτσι κατασκευάσθηκε προσεκτικά ένας σύγχρονος «Δούρειος Ίππος»!
Ιδού τι έγινε. Δεν ξέρω ακριβώς πόσες ώρες μετά την ορκωμοσία του Μπίλ Κλίντον στο αξίωμα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν περάσει όταν οι μισθωτοί αντιπρόσωποι της Ελλάδος (paid lobbyists) στην Ουάσιγκτον κ.κ. «Manatos & Manatos" δημιούργησαν μια «προσωρινή ειδική» επιτροπή με την ονομασία «Ad hoc American Hellenic Leadership Committee". Ποια ήταν τα μέλη αυτής της «προσωρινής επιτροπής» δεν έμαθα ποτέ. Αυτό που ξέρω είναι το εξής: Εκ μέρους αυτής της πρόχειρης επιτροπής η εταιρεία «Μάνατος και Μάνατος» ζήτησε από εκλεγμένους πολιτικούς, επιχειρηματίες και Δημοτικούς άρχοντες όλους επιφανείς Ελληνοαμερικανούς να συνυπογράψουν μια επιστολή που απευθυνόταν στον Πρόεδρο Κλίντον και του ζητούσε να υποστηρίξει την «νέα θέση» της Ελληνικής Κυβέρνησης για μια «συμβιβαστική λύση» στο ζήτημα της αναγνώρισης του ονόματος της Νοτιοσλαβίας.
Η επιστολή είχε συνταχθεί και είχε διατυπωθεί τόσο προσεκτικά που μπροστά της ο «Δούρειος Ίππος» έμοιαζε σαν μια ερασιτεχνική εφεύρεση! Παρόλα αυτά το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Ο Μπίλ Κλίντον θα έπρεπε να υποστηρίξει την νέα θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης στην ονομασία του νέου κράτους της Νοτιοσλαβίας, παρότι η συμβιβαστική λύση περιείχε τη λέξη «Μακεδονία». Η προτεινόμενη επιστολή προς τον Πρόεδρο Κλίντον είχε την ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 1993 έξι μέρες μετά την ορκωμοσία του. Είναι τόσο ωραία γραμμένη και τόσο υπέροχα εθνικοποιημένη που αν δεν είσαι γνώστης των πραγμάτων και «γάτα» στα πολιτικά υπονοούμενα ποτέ δεν θα καταλάβεις ότι με την συνυπογραφή σου συμβάλλεις σε μια Κολοσσιαία εθνική προδοσία! Και όμως ακριβώς αυτό ήταν.
Όταν εγώ έλαβα το προτεινόμενο γράμμα προς τον Πρόεδρο Κλίντον και μου ζητήθηκε να το υπογράψω οι συγγραφείς του είχαν ήδη εξασφαλίσει την υπογραφή των: Phil Angelides (Φίλ Αγγελλίδης), Πρόεδρο του Δημοκρατικού κόμματος της Καλιφόρνιας. Art Agnos (Αρτ Άγκνος), πρώην Δήμαρχο του Σαν Φρανσίσκο, Andrew Athens (Άντριου Άθενς), Προέδρου του Ηνωμένου Αμερικανοελληνικού Κογκρέσου, John Casimatidis (Τζων Κατσιματίδης), Πρόεδρο του "Red Apple Groups". Philip Christopher (Φίλιπ Κρίστοφερ), Προέδρου PSEKA, dr. Gus Konstantine (Γκάς Κονσταντίν), Supreme President of AHEPA, δρ. Takey Crist (Τάκη Κρίστ), Προέδρου American Hellenic Institute, Public Affairs Committee. Michael Dukakis (Μιχάλης Δουκάκης), πρώην Κυβερνήτης της Πολιτείας της Μασαχουσέτης, Nicholas Gage (Νίκολας Γκέιτς), συγγραφέας, Fotis Gerasopoulos (Φώτης Γερασόπουλος), αντιπρόεδρο Hellenic American National Council. Dr. Christos Ioannides (Χρήστος Ιωαννίδης), Καθηγητής Greek and Middle Eastern Affairs, Michael Zaharis (Μιχάλης Ζαχαρής), Chairman KOS Pharmaceutical INC, Sotiris Kolokotronis (Σωτήρης Κολοκοτρώνης), President SKK Enterprises, Andrew Manatos (Άντριου Μάνατος), Special Counsel United Hellenic American Congress, John Nathenas (Τζων Ναθήνας) President Hellenic American National Council. Peter J. Pappas (Πήτερ Πάππας), President P.J. Mechanical Corporation, Jim Regas (Τζιμ Ρήγας) Esq. Senior Courses Regas, Freratos & Harp, Eugene Rossides (Ευγένιος Ροσίδης), Esq. Chairman American Hellenic Institute, Angelo Tsakopoulos (Άγγελος Τσακόπουλος), Former National Chairman Greek American for Clinton and Professor Spiros Vreonis jr.(Σπύρος Βρυώνης), New York University.
Ασφαλώς έγινε κοινοποίηση της επιστολής στον Warren Christopher (Γουόρεν Κρίστοφερ) Υπουργό Εξωτερικών ΗΠΑ, Anthony Lake (Άντονι Λέικ), Σύμβουλο Ασφαλείας του Λευκού Οίκου και dr. Madeleine Albright (Μαντλίν Ολμπράιτ), Πρέσβη των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη.
Διάβασα προσεκτικά την προτεινόμενη επιστολή που μου ζητούσαν να συνυπογράψω και είπα μέσα μου «Ώρα καλή Μακεδονία μας». Ασφαλώς δεν δέχτηκα να την συνυπογράψω και η επιστολή εστάλη στον Πρόεδρο Κλίντον. Κατάλαβα ότι εάν τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώριζαν το νέο κράτος των Σκοπίων με ένα όνομα που περιείχε τη λέξη «Μακεδονία» θα γεννιόταν για πρώτη φορά στην ιστορία μια νέα χώρα με την ονομασία «Μακεδονία» και δεν θα ήταν Ελληνική. Με άλλα λόγια η νοτιότερη περιοχή της Γιουγκοσλαβίας θα αναγνωριζόταν από τα Ηνωμένα Έθνη σαν χώρα με το όνομα «Μακεδονία» και η Ελληνική περιοχή της Μακεδονίας θα ήταν πια απλώς μια διοικητική περιφέρεια όπως την αποκάλεσε ο προαναφερθείς ιστορικός κ. Johann Fink. Μια διοικητική περιφέρεια η οποία στο μέλλον θα διεκδικείται από το νεοσύστατο κράτος. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι οι περισσότεροι αν όχι όλοι που πρόσφεραν την υπογραφή τους δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο για να μελετήσουν το ακριβές κείμενο της επιστολής και υπέγραψαν καλή τη πίστη νομίζοντας ότι υπογράφουν για το συμφέρον της Ελλάδας. Άλλωστε η υπογραφή ζητήθηκε και δόθηκε τηλεφωνικά!!
Αυτό που ακολούθησε ήταν ένα δίμηνο γεμάτο παραπληροφόρηση και αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης. Για περισσότερο από δύο μήνες οι συζητήσεις και οι «αγώνες» περιστρέφονταν γύρω από δευτερεύοντα και τριτεύοντα θέματα. Σημαίες, σύμβολα, παλικαρισμοί, Τουρκικές παρενοχλήσεις οτιδήποτε άλλο παρά το όνομα Μακεδονία απασχολούσαν την κοινή γνώμη.
Τελικά η μάσκα έπεσε. Στις 7 Απριλίου 1993 επίσημα πια με επιστολή προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εν ονόματι της Ελληνικής Κυβέρνησης ο τότε Υπουργός Εξωτερικών κ. Μιχάλης Παπακωνσταντίνου ανήγγειλε ότι η Ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται την συμβιβαστική πρόταση με την οποία τα Ηνωμένα Έθνη θα αναγνωρίσουν το νοτιότερο τμήμα της πρώην Γιουγκοσλαβίας ως νέο κράτος με την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Την ίδια μέρα, στις 7 Απριλίου 1993 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε την αναγνώριση του νέου κράτους και φυσικά έτσι ψήφισε και η Ελλάδα! Εκείνη την ημέρα ένα κομμάτι από την Ελληνικότητά μου πέθανε. Έτσι λοιπόν εάν σας ρωτήσει κανείς πότε αναγνωρίστηκε (γεννήθηκε) το πρώτο και μόνο μη Ελληνικό κράτος με το όνομα «Μακεδονία» να του πείτε στις 7 Απριλίου 1993.
Αν σας ρωτήσει ποιά ήταν η θέση της Ελλάδος, να πείτε ότι ψήφισε υπέρ!
Αν σας ρωτήσει πώς ψήφισε η Αμερική να του πείτε και αυτή ψήφισε υπέρ.
Αν σας ρωτήσει γιατί οι Ελληνοαμερικανοί φίλοι του Μπίλ Κλίντον του ζήτησαν να αλλάξει την θέση που είχε πάρει στις 3 Οκτωβρίου 1992 να του πείτε γιατί η Ελληνική κυβέρνηση τους ζήτησε να το κάνουν!
Ακούστε προσεκτικά παρακαλώ, κυρίες και κύριοι, τι είπε ο τότε πανίσχυρος Αμερικανός βουλευτής και Πρόεδρος της Επιτροπής των Εξωτερικών Υποθέσεων του Αμερικανικού Κογκρέσου κ. Lee Hamilton (Λι Χάμιλτον) όπως είχε γραφεί στην ανταπόκριση του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου στην ημερήσια εφημερίδα «Πρωινή» της Νέας Υόρκης λίγες μέρες μετά την επίσημη αναγνώριση από τα Ηνωμένα Έθνη.
Είπε ο κύριος Χάμιλτον: «ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΑΤΕ ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ. ΜΑΣ ΑΦΗΣΑΤΕ ΣΥΞΥΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΑΣ».
Η ανταπόκριση του Μιχάλη Ιγνατίου στην «Πρωινή»:
«ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ. Η Ελληνική κυβέρνηση έχασε μοναδική ευκαιρία να κερδίσει σημαντικά πλεονεκτήματα στη μάχη των Σκοπίων, όταν λόγω ασυνεννοησίας με την Ουάσιγκτον και ερασιτεχνικών χειρισμών δέχθηκε τον «έντιμο συμβιβασμό» χωρίς να περιμένει τη δημοσιοποίηση της θέσης της νέας αμερικανικής κυβέρνησης. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, Λι Χάμιλτον, δήλωσε στη διάρκεια εκδήλωσης Ελληνοαμερικανών στο Λος Άντζελες, ότι ο ίδιος αλλά και στελέχη της κυβέρνησης Κλίντον εξεπλάγησαν από την απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να μην επιμένει στη γνωστή θέση της για την ονομασία και αντίθετα να αποδεχθεί τη διαδικασία της διαιτησίας και της όποιας απόφασης των μεσολαβητών Σάιρους Βανς και Λόρδου Όουεν. Ο Αμερικανός βουλευτής, που θεωρείται ένας από τους λίγους πολιτικούς που γνωρίζουν τα ελληνικά εθνικά θέματα, ιδιαίτερα το Κυπριακό και το πρόβλημα που δημιουργούν τα Σκόπια, είπε ότι η πλειοψηφία των βουλευτών και των γερουσιαστών «είχαν πειστεί για τις δίκαιες θέσεις της Ελλάδας» και τις υποστήριξαν μάλιστα εγγράφως, υπογράφοντας κείμενο επιστολής προς τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους. Όπως εξήγησε ο κ. Χάμιλτον, «το Κογκρέσο ενημερώθηκε σωστά από την Ελληνοαμερικανική κοινότητα», τα μέλη της οποίας πίεσαν με διάφορους τρόπους τους βουλευτές και τους γερουσιαστές, οι οποίοι πείστηκαν ότι το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ήταν στην πραγματικότητα η κλοπή του ονόματος της Μακεδονίας. Ο Αμερικανός βουλευτής βλέπει «διαφωνία μεταξύ των θέσεων της Αθήνας και της Ομογένειας» αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι μόνοι που απέμειναν να επιμένουν για μη χρησιμοποίηση του ονόματος της Μακεδονίας είναι οι Ελληνοαμερικανοί. Ο κ. Χάμιλτον κατέληξε λέγοντας ότι ακριβώς λόγω της αποδοχής από την Αθήνα συμβιβαστικής λύσης, ούτε το Κογκρέσο, ούτε η Κυβέρνηση Κλίντον μπορούν πια να βοηθήσουν, υπονοώντας ότι δεν ισχύουν οι προεκλογικές υποσχέσεις του Αμερικανού Προέδρου».
Στις 22 Φεβρουαρίου 1994 ο παλαίμαχος στρατηγός του Ελληνικού στρατού εν αποστρατεία Ελευθέριος Παπαγιαννάκης με επιστολή του προς τον Πρέσβη της Αυστραλίας στην Αθήνα αναρωτήθηκε πως η Αυστραλία αναγνώρισε τα Σκόπια ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Στις 28 Μαρτίου 1994 ο Αυστραλός Πρέσβης C.A. Edwards απάντησε στο στρατηγό Παπαγιαννάκη ως εξής:
«Στρατηγέ μου, Το γράμμα σας με ημερομηνία 22 Φεβρουαρίου με εντυπωσίασε με την ειλικρίνεια με την οποία εκφράσατε τα αισθήματά σας προς την Αυστραλία και τους Αυστραλούς που έπεσαν μαχόμενοι για την ελευθερία της Ελλάδος. Είναι μεγάλο κρίμα που άνθρωποι όπως εσείς που έχουν τόσο δυνατά αισθήματα για τη χώρα μου αισθάνεται ότι κατά κάποιο τρόπο η πρόσφατη απόφαση της Αυστραλίας να αναγνωρίσει την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (FYROM) αποτελεί με οποιοδήποτε κτύπημα κατά της Ελλάδος. Από την πλευρά της η Κυβέρνηση της Αυστραλίας δεν αισθάνεται ότι η απόφασή της ήταν με οποιοδήποτε τρόπο κατά των συμφερόντων της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα παίρνοντας την απόφασή της η κυβέρνηση κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να ανταποκριθεί στις επιθυμίες της Ελλάδας. Καθώς πιθανώς προσέξατε το όνομα με το οποίο αναγνωρίσαμε τη χώρα ήταν το ίδιο όνομα με εκείνο που χρησιμοποίησε η ίδια η Ελλάδα στην δική της αναγνώριση και σε όλες τις άλλες δοσοληψίες που έχει με αυτή τη χώρα».


Πρώτη δημοσίευση greeknewsonline.com