Με τρεις μήνες να έχουν απομείνει μέχρι τα Ηνωμένα Έθνη να συνεδριάσουν για την Κλιματική Αλλαγή στην Κοπεγχάγη (COP15), η Ευρώπη έχει ως στόχο να οδηγήσει τον διάλογο στη μάχη κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Σε ένα έγγραφο που θα υποβληθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 10 Σεπτεμβρίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει παράσχει λεπτομέρειες σχετικά με τα μέτρα που προτίθεται να προτείνει.
Στην πορεία προς την COP15, η Ευρώπη έχει αποκαλύψει τα "καρύδια" και τα "μπουλόνια" των μέτρων που προτίθεται να προτείνει για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Η Αμερική του Ομπάμα στέλνει διαλλακτικά μηνύματα , έτη φωτός μακριά από τη θέση που έλαβε η κυβέρνηση Μπους, και η συνεργασία των αναδυόμενων οικονομιών εξακολουθεί να κρέμεται στην ισορροπία. Το Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου, κατά τη διάρκεια της συνάντησης των υπουργών οικονομικών της G20, οι δυνατές ασιατικές οικονομικές, ηγούμενες από την Ινδία και την Κίνα, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε δέσμευση. Ωστόσο, οι Βρυξέλλες, οι οποίες παραμένουν απτόητες, συνεχίζουν ακάθεκτες σε μια προσπάθεια να δώσουν το καλό παράδειγμα - πρώτα απ 'όλα με τη θέσπιση ενός χρονοδιαγράμματος για την καταπολέμηση της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας, και παρέχοντας λεπτομερή στοιχεία του προϋπολογισμού που απαιτείται για την εφαρμογή των πολιτικών τους.
Το χρονοδιάγραμμα αποτελεί μέρος ενός 33σελίδου ανακοινωθέν, το οποίο μένει να δημοσιευθέι και επίσημα, και το οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σκοπεύει να υποβάλει προς συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αύριο (σ.σ. στις 10 Σεπτεμβρίου). Ως επακόλουθο της συμφωνίας της συνόδου κορυφής των G8-Aquila για ένα ανώτατο όριο 2,5 ° C για την παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας κατά τα επόμενα δέκα χρόνια, οι ευρωπαϊκές αρχές πιστεύουν ότι έχει έρθει η ώρα να σπάσει το αδιέξοδο, υποβάλλοντας ένα σχέδιο για τη χρηματοδότηση μέτρων κατά της αλλαγής του κλίματος που θα βελτιστοποιήσει τις πιθανότητες για την επιτυχή ολοκλήρωση της συνεδρίασης COP15 τον Δεκέμβριο. Όπως πολλοί σχολιαστές τόνισαν, ο "ρυθμός χελώνας" των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων σχετικά με το θέμα δεν είναι συνήθειο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ηγέτες της οποίας υπερηφανεύονται ότι διαχειρίζονται το κόστος για να σώσουν την οικολογία του φτωχού και καταπονημένου πλανήτη μας.
Οι εμπειρογνώμονες της Επιτροπής θα προτείνουν ως εκ τούτου τη σταδιακή εισαγωγή της χρηματοδότησης, η οποία θα πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα τη δαπάνη των 100 δισ. ευρώ έως το 2020. Το σχέδιο καθιστά σαφές ότι η χρηματοδότηση θα προέρχεται από "ταμειακές ροές και δεν είναι από τις άμεσες δαπάνες εκ μέρους των δημόσιων αρχών." Η ιδέα είναι να επιτευχθεί ο στόχος με τη χρηματοδότηση που προβλέπεται από τις τρεις κατηγορίες των πόρων: τα τέλη στα δημόσια και ιδιωτικά αποθέματα και τα ομόλογα στα κράτη μέλη, τα τέλη για την πώληση των ποσοστώσεων των εκπομπών CO2 στην αγορά, και από την παγκόσμια κινητοποίηση των δημόσιων οικονομιών.
Λόγω του δυνητικά επικερδή χαρακτήρα της, η Επιτροπή θεωρεί η χρηματοδότηση από ιδιωτικές επενδύσεις να είναι ένα από τα βασικά σημεία της στρατηγικής της. Η πρόκληση της υπερθέρμανσης του πλανήτη θα απαιτήσει ένα σταθερό πρόγραμμα για τη δημιουργία υποδομών στους πλουσιότερους εταίρους για τη συμφωνία και, κατά μείζονα λόγο, στις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι Βρυξέλλες λαμβάνουν περαιτέρω την άποψη ότι προσφέροντας στα κράτη μέλη τη δυνατότητα αφαίρεσης μειώσεων εκπομπών που έχουν χρηματοδοτηθεί σε ζώνες προτεραιότητας από το συνολικό όγκο των εκπομπών τους, είναι ένα σημαντικό κίνητρο.
Η αγορά των εκπομπών CO2, θα διαδραματίσει επίσης καίριο ρόλο. Η Επιτροπή σκοπεύει να χρηματοδοτήσει τουλάχιστον μέρος του σχεδίου για την επίτευξη των στόχων του 2020 με κέρδη που προέρχονται από τη διαπραγμάτευση πίστωσης άνθρακα. Κατά τον καθορισμό στόχου για τη μείωση των εκπομπών κατά 30% (το οποίο η Ευρώπη έχει υποσχεθεί εάν άλλες χώρες δεχθούν μια περικοπή κατά 20%), οι Βρυξέλλες θεωρούν ότι η χρηματοδότηση της αγοράς του άνθρακα θα μπορούσε να παράγει περίπου 38 δις ευρώ ετησίως. Ωστόσο, το ακανθώδες ζήτημα του ποιος θα πληρώσει άμεσα το νομοσχέδιο εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό πρόβλημα, ιδιαίτερα ενόψει της τρέχουσας ύφεσης. Το Συμβούλιο έχει ήδη καθιερώσει δύο πιθανά κριτήρια: συνεισφορά με βάση την ποσότητα των αερίων του θερμοκηπίου που εκπέμπουν και ένα άλλο με βάση την ικανότητα των χωρών να πληρώσουν.
Μια επιλογή θα πρέπει να γίνει, και όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι η λύση θα είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ των δύο συστημάτων ωστε να είναι δυνατόν να εφαρμοστει εγκαίρως για την πρώτη έκθεση προόδου το 2013, το οποίο είναι το έτος κατά το οποίο η μελλοντική συμφωνία της Κοπεγχάγης θα πρέπει να τεθεί σε ισχύ. Προβλέψεις για την περίοδο 2011-2012 δείχνουν ότι η συνολική δαπάνη για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου και των διαρθρωτικών παρεμβάσεων στον ενεργειακό εφοδιασμό και τη ζήτηση θα κυμαίνεται μεταξύ 4 με 7 δισεκατομμύρια ευρώ. Κατά το επόμενο έτος, ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί σε 10 δισ. ευρώ. Το νομοσχέδιο που θα καταβάλει η Ευρώπη θα ανέλθει σε 1,1 δισ. ευρώ, αν είναι με βάση την ποσότητα των εκπομπών, και 3,26 δισεκατομμυρίων ευρώ, εφόσον βασίζεται στην ικανότητα πληρώμής. Σύμφωνα με μία από τις πηγές μας, οι αξίες αυτές ορίζουν το φάσμα των διαπραγματεύσεων, και το τελικό ποσό θα πρέπει να βρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο. Μένει να δούμε αν τα μέρη για τη μελλοντική συμφωνία για την αλλαγή του κλίματος θα παραμείνουν σταθερά στη βούλησή τους να αποδεχθούν θυσίες για να διασφαλιστεί το μέλλον του πλανήτη. Άλλα θέματα, και σε αυτά περιλαμβάνονται φυσικά και τα δισεκατομμύρια που θα πρέπει να δαπανηθούν, θα παρουσιάσουν μόνο ένα μικρό εμπόδιο, αν όλοι συμφωνούν σε μια κοινή κατεύθυνση για τη δημόσια τάξη.
Marco Zatterin
Πηγή: presseurop
Στην πορεία προς την COP15, η Ευρώπη έχει αποκαλύψει τα "καρύδια" και τα "μπουλόνια" των μέτρων που προτίθεται να προτείνει για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Η Αμερική του Ομπάμα στέλνει διαλλακτικά μηνύματα , έτη φωτός μακριά από τη θέση που έλαβε η κυβέρνηση Μπους, και η συνεργασία των αναδυόμενων οικονομιών εξακολουθεί να κρέμεται στην ισορροπία. Το Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου, κατά τη διάρκεια της συνάντησης των υπουργών οικονομικών της G20, οι δυνατές ασιατικές οικονομικές, ηγούμενες από την Ινδία και την Κίνα, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε δέσμευση. Ωστόσο, οι Βρυξέλλες, οι οποίες παραμένουν απτόητες, συνεχίζουν ακάθεκτες σε μια προσπάθεια να δώσουν το καλό παράδειγμα - πρώτα απ 'όλα με τη θέσπιση ενός χρονοδιαγράμματος για την καταπολέμηση της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας, και παρέχοντας λεπτομερή στοιχεία του προϋπολογισμού που απαιτείται για την εφαρμογή των πολιτικών τους.
Το χρονοδιάγραμμα αποτελεί μέρος ενός 33σελίδου ανακοινωθέν, το οποίο μένει να δημοσιευθέι και επίσημα, και το οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σκοπεύει να υποβάλει προς συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αύριο (σ.σ. στις 10 Σεπτεμβρίου). Ως επακόλουθο της συμφωνίας της συνόδου κορυφής των G8-Aquila για ένα ανώτατο όριο 2,5 ° C για την παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας κατά τα επόμενα δέκα χρόνια, οι ευρωπαϊκές αρχές πιστεύουν ότι έχει έρθει η ώρα να σπάσει το αδιέξοδο, υποβάλλοντας ένα σχέδιο για τη χρηματοδότηση μέτρων κατά της αλλαγής του κλίματος που θα βελτιστοποιήσει τις πιθανότητες για την επιτυχή ολοκλήρωση της συνεδρίασης COP15 τον Δεκέμβριο. Όπως πολλοί σχολιαστές τόνισαν, ο "ρυθμός χελώνας" των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων σχετικά με το θέμα δεν είναι συνήθειο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ηγέτες της οποίας υπερηφανεύονται ότι διαχειρίζονται το κόστος για να σώσουν την οικολογία του φτωχού και καταπονημένου πλανήτη μας.
Οι εμπειρογνώμονες της Επιτροπής θα προτείνουν ως εκ τούτου τη σταδιακή εισαγωγή της χρηματοδότησης, η οποία θα πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα τη δαπάνη των 100 δισ. ευρώ έως το 2020. Το σχέδιο καθιστά σαφές ότι η χρηματοδότηση θα προέρχεται από "ταμειακές ροές και δεν είναι από τις άμεσες δαπάνες εκ μέρους των δημόσιων αρχών." Η ιδέα είναι να επιτευχθεί ο στόχος με τη χρηματοδότηση που προβλέπεται από τις τρεις κατηγορίες των πόρων: τα τέλη στα δημόσια και ιδιωτικά αποθέματα και τα ομόλογα στα κράτη μέλη, τα τέλη για την πώληση των ποσοστώσεων των εκπομπών CO2 στην αγορά, και από την παγκόσμια κινητοποίηση των δημόσιων οικονομιών.
Λόγω του δυνητικά επικερδή χαρακτήρα της, η Επιτροπή θεωρεί η χρηματοδότηση από ιδιωτικές επενδύσεις να είναι ένα από τα βασικά σημεία της στρατηγικής της. Η πρόκληση της υπερθέρμανσης του πλανήτη θα απαιτήσει ένα σταθερό πρόγραμμα για τη δημιουργία υποδομών στους πλουσιότερους εταίρους για τη συμφωνία και, κατά μείζονα λόγο, στις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι Βρυξέλλες λαμβάνουν περαιτέρω την άποψη ότι προσφέροντας στα κράτη μέλη τη δυνατότητα αφαίρεσης μειώσεων εκπομπών που έχουν χρηματοδοτηθεί σε ζώνες προτεραιότητας από το συνολικό όγκο των εκπομπών τους, είναι ένα σημαντικό κίνητρο.
Η αγορά των εκπομπών CO2, θα διαδραματίσει επίσης καίριο ρόλο. Η Επιτροπή σκοπεύει να χρηματοδοτήσει τουλάχιστον μέρος του σχεδίου για την επίτευξη των στόχων του 2020 με κέρδη που προέρχονται από τη διαπραγμάτευση πίστωσης άνθρακα. Κατά τον καθορισμό στόχου για τη μείωση των εκπομπών κατά 30% (το οποίο η Ευρώπη έχει υποσχεθεί εάν άλλες χώρες δεχθούν μια περικοπή κατά 20%), οι Βρυξέλλες θεωρούν ότι η χρηματοδότηση της αγοράς του άνθρακα θα μπορούσε να παράγει περίπου 38 δις ευρώ ετησίως. Ωστόσο, το ακανθώδες ζήτημα του ποιος θα πληρώσει άμεσα το νομοσχέδιο εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό πρόβλημα, ιδιαίτερα ενόψει της τρέχουσας ύφεσης. Το Συμβούλιο έχει ήδη καθιερώσει δύο πιθανά κριτήρια: συνεισφορά με βάση την ποσότητα των αερίων του θερμοκηπίου που εκπέμπουν και ένα άλλο με βάση την ικανότητα των χωρών να πληρώσουν.
Μια επιλογή θα πρέπει να γίνει, και όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι η λύση θα είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ των δύο συστημάτων ωστε να είναι δυνατόν να εφαρμοστει εγκαίρως για την πρώτη έκθεση προόδου το 2013, το οποίο είναι το έτος κατά το οποίο η μελλοντική συμφωνία της Κοπεγχάγης θα πρέπει να τεθεί σε ισχύ. Προβλέψεις για την περίοδο 2011-2012 δείχνουν ότι η συνολική δαπάνη για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου και των διαρθρωτικών παρεμβάσεων στον ενεργειακό εφοδιασμό και τη ζήτηση θα κυμαίνεται μεταξύ 4 με 7 δισεκατομμύρια ευρώ. Κατά το επόμενο έτος, ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί σε 10 δισ. ευρώ. Το νομοσχέδιο που θα καταβάλει η Ευρώπη θα ανέλθει σε 1,1 δισ. ευρώ, αν είναι με βάση την ποσότητα των εκπομπών, και 3,26 δισεκατομμυρίων ευρώ, εφόσον βασίζεται στην ικανότητα πληρώμής. Σύμφωνα με μία από τις πηγές μας, οι αξίες αυτές ορίζουν το φάσμα των διαπραγματεύσεων, και το τελικό ποσό θα πρέπει να βρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο. Μένει να δούμε αν τα μέρη για τη μελλοντική συμφωνία για την αλλαγή του κλίματος θα παραμείνουν σταθερά στη βούλησή τους να αποδεχθούν θυσίες για να διασφαλιστεί το μέλλον του πλανήτη. Άλλα θέματα, και σε αυτά περιλαμβάνονται φυσικά και τα δισεκατομμύρια που θα πρέπει να δαπανηθούν, θα παρουσιάσουν μόνο ένα μικρό εμπόδιο, αν όλοι συμφωνούν σε μια κοινή κατεύθυνση για τη δημόσια τάξη.
Marco Zatterin
Πηγή: presseurop
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου